Pavlodar

als er een beeld is dat van deze reis bij zal blijven, is de kans groot dat het dat van het ontbijt in Pavlodar is.
stelt u zich een betonnen torenflat van 11 verdiepingen voor. op verdieping 3, 5 en 7 zijn hotelkamers. de mijne, de enige met uitzicht op het Monolit benzinestation, is op de 3e verdieping. er is 1 grote, rammelende lift. die voerde mij vanochtend naar de 10e verdieping. waar helemaal niets was. alleen een soort wachtkamer. ergens klonk een ondefinieerbare dreun. er bleek in een hoek een trap naar de 11e verdieping te zijn. de dreun werd harder, en bleek een heuse beat te zijn. op de 11e was het oogverblindend licht. het uitzicht over de stad was geweldig. van flats, tot rokende industrie en een futuristische moskee. een ontbijtbuffet met pannekoeken en gebakken eieren, onder het toeziend oog van twee verveelde pubers. en dat alles dus met een soundtrack van een soort Russische songfestival-remake van 80er jaren Italo-disco. Ik geloof dat ik de enige aanwezige was die oprecht van al deze verschillende ingredienten kon genieten.
de reis hierheen was eigenlijk niet eens heel verschrikkelijk. de bus kwam uit Zweden, maar uit een tijd dat de gemiddelde Scandinavier toch ook niet langer dan 1 .75 meter was. Qua zitten was het dus niet heel erg comfi, temeer daar ik de pech had naast de dikste dame in de bus te zitten.
maar het ging redelijk vlot. er was slechts 1 stop temidden van de oeverloze graslanden. nauwelijks verkeer op de weg. in de bus speelde op een verbluffend goede flatscreen tv een Russische krimi, waarin heel veelzeggend de politie-agenten de bad guys waren. helaas was de tocht niet lang genoeg om ook de ontknoping te zien.
Pavlodar bleek een grotere stad dan verwacht. vergeleken daarmee was Semey een provinciaal gehucht. oeverloze lange en brede straten, met eindeloze rijen betonnen sovjet flats. wel allemaal fijn gedecoreerd met mozaieken en kleurige reliefs. de arbeider werd hier echt wel goed verzorgd.
de stad heeft ook een heus strand, aan de rivier de Irtish. bij de ondergaande zon was het daar, ondanks de wind, nog lekker toeven.
mijn avondmaal in een lokale fastfood tent was ook weer alleraardigst. ik dacht daar leuk van de plaatjes aan de muur te kunnen bestellen; maar wat eruitzag als een soort visburger, bleek toch een tropische kip-fantasie te zijn, compleet met kaas, appel, ananas en olijven. ik moest mijn disco-ontbijt vanochtend toch enigszins vervroegd afbreken om snel af te dalen naar mijn badkamer op 3 hoog. geen echt drama, maar de kip had waarschijnlijk toch haar beste tijd enige tijd geleden al gehad....
gelukkig zit ik dan nu weer in een goede koffie-en-eettent, met wifi dus.
een wandeling door de stad is een soort tijdreis. op een straatlengte van 500 meter kom je alles tegen van houten huizen, tsaristische baksteen, sovjet beton en de moderne Kazachse interpretatie van postmodern glas en staal. ook hier weer een parkje met gepensioneerde Lenins, marxen en WOII tanks. het architectonisch hoogtepunt is de moderne moskee, een jaar of 5 oud. lijkt het meest op een groene versie van de helm van Darth Vader. of een badmintonshuttle.
ik vermoed dat dit een mooi opstapje is naar de architectonische wildgroei van Astana, waar ik morgen heen hoop te reizen.
dan nog twee retro oplevingen: de Lada's zijn hier nog mooier dan elders, zo op die brede straten, met dat grijze beton als decor.
en men drinkt hier massaal kefir. een soort drinkyoghurt avant-la-letre. mag er van mij bij ons ook weer in!