nog meer brandend zand....

het vorige verslag was uiteraard geisteren al off-line gecreeerd, en zojuist pas geplaatst. ik ken hier nog maar een wifi koffiehuis-annex-drankhol, en daar ga ik spaarzaam mee om.
het lijkt er inderdaad op dat mijn mobilette door de hitte bevangen is. ik krijg steeds de mededeling "service niet beschikbaar". nou reken ik hier nergens op service, maar dat bedoelen ze vast niet.
vandaag een tweede dagtochtje gemaakt, deze keer gelukkig dichter bij huis, 15 kilometer oostwaarts. naar Sayram, een dorp voornamleijk bevolkt door Oezbeken. dat is, spleetoog-technisch, pas moeilijk om te zien: het verschil tussen een Kazach en een Oezbeek. maar tussen Kazachen en Russen is echt een wereld van verschil. Russen zijn echt, nou ja, Russen. denk Poetin, Svetlan, Olga en Medvedev, dat genre. Kazachen zijn soms bijna Chinezen, bijna Mongolen, of meer Turken. het is overigens wel opvallend hoe zeer die twee groepen hier wel gemengd leven en vermengd zijn.
Sayrm heeft her en der wat bezienswaardigheden, kleine mausolea en dergelijke, maar ik had al zo'n donkerbruin vermoeden dat die niet heel erg groots en meeslepend zouden zijn. de jongen van de bus had nog nooit van het fenomeen toerie of sightseeing gehoord, dus die kwam niet op het idee mij er in het centrum uit te zetten, zodat ik braaf meehobbelde naar het busstation, aan de rand van het dorp. kon ik weer fijn terugwandelen, tussen de boerderettes door. leuk was wel dat ik bij de buurtwinkel wat te drinken wilde kopen, bij vader en dochter. dochter sprak een paar worden engels, maar pa had er niet heel veel vertrouwen in. toen ik pa betaalde wat dochter mij in het engels als prijs genoemd had, bleek het gewoon te kloppen, en steeg de dochter zichtbaar in aanzien bij pa. ik had naturlijk ook gewoon de bus weer een eindje mee terug kunnen nemen, maar dit was ook wel een aardig wandelingetje. en ik weet nu dan toch weer waar ik de voordeligste cement kan inkopen. dat scheelt.
terug in het centrum bleken de sights inderdaad niet heel spectaculir, maar het centrum zelf bruiste vn het leven. het was zeer druk in de bazaar. daar een beetje rondgehngen en wat gedronken. zowaar een groepje toeries gezien van onherkenbre afkomst. net toen ik de bus terug wilde nemen werd ik aangesproken door een jongen met de vraag of ik een foto van zijn vader en grootvader wilde maken. dat kon uiteraard. en om die foto naar zijn computer over te hevelen reed ik even met hem mee naar huis. ik zag de waarschuwingen in de gidsen al weer voor me, qua ontvoeringen, berovingen en drogeringen. mar dat kwam uiterst betrouwbaar over. en zodoende zie je dan nog eens het huis van een Oezbeekse familie van binnen. voeten wassen voor het naar binnen gaan (wat in mijn geval zeker geen overbodige luxe was). koel huis, zonder noemenswaardig meubilair. men sliep buiten in de zomer. de koe stond op stal in de binnentuin. maar wel een computer met internet dus.
terug in Shymkent was het mega druk in de mega mall. iedereen vierde ijn vrije zondag met eten, drinken, een film of ..... schaatsen. ja, er is een ijsbaantje in de mall, compleet met oefenpinguins. heel entertaining allemaal.
morgen inderdaad naar Taraz. volgens de Oezbeekse famile geen goeie std. de jongelui daar deugen niet.....