iPads in een Yak 42

ook met niets doen kun je toch aardig wat leuks beleven. vandaag had ik niets op het programma, behalve dan om 5 uur naar Almaty vliegen. aangezien ik het hotel tot 2 uur kon gebruiken, leek me dat ook het moment om alvast naar het vliegveld te gaan. tot die tijd kon ik dus fijn rondhangen. na een verlaat ontbijt opnieuw naar de bazaar gegaan, die wederom aan het op gang komen was. eerst even thee gedronken op een terrasje, met uitzicht op een waarzegger. hij deed iets vaags met kaarten en steentjes, of pitten. zelf maakte hij dan weer gebruik van de diensten van een vrouwtje dat rond gaat met een steelpannetje met rokende grassen en kruiden. die zie je vooral veel op busstations lopen; tegen betaling zetten ze je in de rook, en dat beschermt je vast tegen allerlei onheil.
deze keer weer een heel ander deel van de markt gezien. geheel bij toeval overigens, want ik raakte vanzelf de weg kwijt. het is een enorm doolhof, met en globale indeling op producten. ik zat nu veel tussen de schoolspullen en BH's. weer niks gescoord dus.
na nog wat koffie en een loodzwaar stuk taart de tas in het hotel opgehaald. zag ik eindelijk kans om met een Lada als taxi nar het vliegveld te gaan, maar daar had de chauffeur echt geen zin in. die was toe aan zijn middagslaapje. een ander wilde gelukkig wel, tegen de dubbele adviesprijs.
ik ben altijd nogal van de vroege, maar deze keer was het echt lachwekkend. het vliegveld stelde, natuurlijk, weer niets voor. een soort school-aula. helemaal leeg, op een slapende bewaker na. pas om 3 uur verscheen er wat volk. er ging ergens een tv aan, teken van leven. er arriveerde een fascinerend ouder Russisch echtpaar, met alletwee een rechthoekige emmer bij wijze van handbagage. de inhoud ervan ging schuil onder een witte lap. de bobbels deden vermoeden dat het om appels of iets dergelijks ging.
er waren 2 incheck balies, 1 bagagescanner, 1 wachtkamer, en een gate, dwz een deur naar buiten. tot mijn grote vreugde stond er een oud Russisch toestel klaar. een heuse Yak 42, die je via een trap onderaan de staart binnen mag klimmen. ik bleek op een plaats bij de nooduitgang te zitten, die zelfs voor mij wel heeel erg veel beenruimte bood. het toestel leek me heel log en zwaar, alsof het van gietijzer was. het opstijgen ging dan ook zeer moeizaam. er zat werkelijk geen gang in. ik zag ons al met de neus in het gras duiken. maar nee, tergend langzaam wist het geval zich toch van de grond te verheffen.
aan boord zaten opvalend veel gezinnen, met opvallend veel iPads. blijkbaar de manier om je kids stil te houden tijdens de vlucht; die toch maar net een uurtje duurde.
op Almaty airport dcht ik het advies van de gids te volgen en al voor de uitgang een taxi te boeken, om het gebekvecht met de chauffeurs t ontlopen. er stond keurig een meisje met een bordje klaar. zegt ze doodleuk dat een rit naar de stad 5000 Tenge is! (terwijl het hotel 2300 rekende, wat dus ook al wel ruim zal zijn). ik tikte maar eens op mijn voorhoofd en ging terug naar de bagageband. op weg naar de uitgang passeerde ik haar uiteraard weer. ik vroeg of ze al een betere prijs had.... en toen was het ineens 2500. dat heb ik dan maar gedaan. ik reed vervolgens mee met een chauffeuse die redelijk goed engels sprak, met zo'n lekkere dikke russische L erdoor. bij het afrekenen gaf zij weer 500 terug, omdat 2000 nou eenmaal de prijs was volgens haar. het moet allemaal niet gekker worden. afgesproken dat zij me vrijdagochtend weer komt halen.
morgen nog een dagje shoppen. ben benieuwd of ik nog iets tegenkom dat ik zou willen hebben.....