internet, omdat het kan....

ik ben nu zo gewend aan het bij me hebben van een notebook, dat ik voor het eerst in de geschiedenis van mijn reizen geen dagboek bijhoud. om ook zelf nog wat te onthouden kwebbel ik er dus vrolijk op los in het openbaar. slaat u dus vooral zo nu en dan eens een dagje over :-)
om met de vraag van ma te beginnen: ik ben nog geen toerie, in wat voor vorm dan ook, tegengekomen. toch wel bizar. nou heb ik ook nog niet de meest voor de hand liggende bestemmingen aangedaan, die komen later nog, als het goed is.
zo nu en dan vraagt eenpassant "amerikan?" Als ik dan probeer uit te leggen dat ik uit Nederland kom, gaat er niet bepaald een golf van herkenning door ze heen. Terwijl ze hier in Semey toch beter zouden moeten weten, want er rijden heel wat Connexion en RET bussen door de stad. het Nederlandse openbaar vervoer wordt hier gerecycled! er rijdt zelfs een BOB bus rond :-)
Vandaag het huis van Dostojewski bezocht. een klein houten huis tussen de betonnen flats. niet veel te zien, maar toch leuk om achter het bureau te staan waaraan het begin vn de Gebroeders Karamazov is geschreven. thuis toch eindelijk maar eens gaan lezen.
Tussen de betonflats door verder naar de rand van de stad gelopen, waar steeds meer 19e eeuwse houten huizen stonden, sfeervol gemengd met de sovjet flats en de neo-retro-postmoderne bouwsels van de nieuwe rijken. mijn belangstelling ging vooral uit naar de houten kozijnen en luiken, die bij ieder huis anders van kleur en decoratie waren. stof voor een fijne fotoserie uiteraard. niet alle buurtbewoners deelden mijn belangstelling, en sommige dronken hangjongeren hadden vooral belangstelling voor mijn portemonee, vermoed ik. gelukkig ben ik ook een kop groter dan de gemiddelde Rus, en kan ik stevig doorstapen.
Het museum voor Schone Kunsten was hier, in tegenstelling tot in Almaty, wel geopend. een bezoek werd met straffe hand geleid door een leger dames. ieder bewaakte haar eigen zaal en deed het licht aan bij binnenkomst, en weer uit zodra mijn laatste hiel de drempel gepasseerd was. het bezoeken was interessanter dan het gebodene. veel Romantische Russen en Kazachse boeren tafereeltjes. ik heb enorm mijn best gedan om oprechte belngstelling te tonen, maar de dames keken vooral uit naar hun lunstijd.
Door het rondlopen met zo'n notebook dreigt het zoeken naar wifi locaties wel een kleine obsessie te worden. en dat slaat natuurlijk nergens op. hoevaak op een dag heeft een mens internet nodig? handig is het zo nu en dan wel (maar dn gewoon in het hotel) om wat reisgegevens op te zoeken. inmiddels heb ik een russische site, in het engels, gevonden met daarop alle treintijden in Kazachstan. en daar word je niet heel vrolijk van. het komt er op neer dat er niet heel veel rijdt, en dat wat er rijdt, gaat heeeeel langzaam. het zal dus nog niet meevallen om mijn gewenste rondje te maken. ik ga proberen in Astana de rest van de route te plannen en te boeken. ik gok op een vlucht naar het zuiden, en daar in etapes met de trein (of bus) terug naar Almaty. hier valt, qua toerie-infrastructuur, nog wel wat te verbeteren......
morgen in ieder geval met de bus (van OAD of Arke?) naar Pavlodar. ik gok op een uur of 6. en daarvandaan moet Astana makkelijk met bus of trein te bereiken zijn. het blijft een avontuur!