Bishkek strikes back !

Bishkek, 17 juli 2013
De eerste dag Bishkek is overleefd, met de nodige fysieke beperkingen. Een eerste dag in den vreemde is altijd even op gang komen, door het slaapgebrek tijdens de reis, het tijdsverschil, de klimaatverandering. Maar daar kwam nu dus bij dat we zonder bagage zitten. Alles ging leuk en aardig bij Pegasus, maar de rugzakken waren dus niet meegekomen naar Bishkek. Misschien zelfs niet naar Istanbul, wie zal het zeggen....
Dat betekende dus vandaag na een dag reizen en een korte nacht / ochtend slapen weer in dezelfde kleren de straat op. Kleren die al meteen te warm bleken te zijn. Tanden ook niet gepoetst, klotsende oksels, kortom allemaal heel frisjes.
Het hotel ("Rich") is een Russische villa aan de rand van het centrum. Dat klinkt prima, maar het eigenlijk bijna een stukje platteland, met wegen vol gaten, bomen midden op de stoep, veel huizen achter muren of schuttingen van golfplaat en stukken braakliggend terrein. Maar na vijf minuten lopen sta je dan ineen midden op de drukste hoofdweg van het centrum. Niets spectaculairs. Sovjet flats van niet meer dan 5 verdiepingen met onopvallende winkels eronder. Een reeks pleinen en parken met protserig overheidsbeton en grote heroïsche standbeelden.
Onze voornaamste doel vandaag was geld en een tandenborstel. Dat eerste bleek verreweg het moeilijkst. Na een reeks niet werkende pinautomaten toch maar ergens euri gewisseld, en in een supermarkt vervolgens de nodige mondhygiene kunnen aanschaffen. Meteen ook ansichtkaarten gescoord, dan is dat maar achter de rug. In een parkje gelunst met ondefinieerbare deegdingen met nog ondefinieerbaardere inhoud. Onze shoptocht voortgezet via het enorme postkantoor. De aankomst van onze kaarten zal sterk afhankelijk zijn van de leesbaarheid van onze Rusische vermelding van Nederland erop. Na veel moeite en zoeken heb ik nog een schoon overhemd weten te scoren en J een paar slippers. Een forse pul bier had de ergste dorst gelest en een Turks restaurant voorzag in salades, soep en pide. Omdat we het lot de eerste dag niet meteen verder wilden tarten zorgden we voor donker thuis te zijn. Alle gidsen en zelfs de officiële toeriefolder van de stad raden het af om in het donker over straat te gaan, over de slecht verlichte wegen, Is het niet om berovingen te voorkomen dan wel om de val in een put te voorkomen.
Morgen na 9 uur horen we hopelijk of de bagage er is. Die schijnt dan niet bezorgd te worden bij het hotel, maar door onszelf afgehaald te moeten worden bij het kantoor van Pegasus ergens in de stad. Dat zal bepalen hoe onze dg er verder uit gaat zien......

Bishkek, 18 juli 2013
De dag begon, voor ons alletwee aan de vroege kant, met goed nieuws. De receptie meldde dat Pegasus gebeld had. De rugzakken waren gearriveerd. Na het pannekoeken ontbijt dus met een taxi naar een zeer stoffige uithoek van de stad gereden. In een gloednieuwe villa bleek een kantoortje te zijn van Pegasus, met drie mensen achter een laptop en een voorraadje bagage. Ik deed nog een voorzichtige poging om gemaakte kosten te claimen, maar daar werden de goedbedoelende mannetjes duidelijk erg onzeker van. Hier voorzag de firma Pagasus niet in. En bij nader inzien zou een declaratie van 2,5 euro ook wel erg lullig zijn.
Na de koffie bij het zwembad op het gemakje in schoon ondergoed en nieuw overhemd door de stad gaan slenteren. Deze keer door het wat meer noordelijke gedeelte. Duidelijk de "entertainment area", zoals ze dat in de Amsterdamse trams zo knullig omroepen als je het Leidseplein nadert. Wij belandden via het Spartak stadion in het Panfilof park. Eigenlijk gewoon een grote kermis. Waar we doodleuk in het gammele reuzenrad zijn gestapt en een ritje in een rammelende zweefmolen hebben gemaakt. En alles overleefd, en als een klein kind zo blij. Het is allemaal zo makkelijk. Ook Lenin nog gevonden, waar we gisteren straal aan voorbijgelopen bleken te zijn. Een lunch met curieuze witte brokken en een ongeplande lamsbout in het Pele sportcafe. Zowaar een klein regenbuitje ondergaan.
Op het centrale plein, met een groot vrijheidsmonument, heb ik mijn eerste contact met de nogal opdringerige politie ook vlekkeloos doorstaan. De echte bedoelingen van de heren zullen wel nooit duidelijk worden. Was het pure nieuwsgierigheid, misplaatst machtsvertoon? Ze wilden eigenlijk mijn paspoort zien, maar ik hield me maar een beetje van de domme en zei dat dat in het hotel lag. Ze wilden mijn tas op wapens controleren, maar wilden waarschijnlijk gewoon zien wat ik zoal bij me had. Toch werd ik ook nog een soort van gefouilleerd; en kreeg vervolgens ook nog gewoon vriendelijk een hand, en moest even melden dat Kyrgistan enorm ok was. Iedereen weer tevreden.
Terug in het hotel met bier aan het zwembad neergestreken. We hadden de keuze uit Heineken en een lokaal brouwsel. Dat laatste ging per fles van 1,5 liter, en had een alcohol percentage van 11 %. Van dat laatste hebben we niet veel gemerkt, maar anderen wellicht wel. Om kwart over tien werden we in ieder geval uit de sportzaal gestuurd waar we aan het tafeltennissen waren. Dat werd op dat tijdstip blijkbaar niet meer op prijs gesteld.
Morgen verplaatsen wij ons naar alle waarschijnlijkheid oostwaarts, langs de noordoever van het enorme bergmeer, Issy-Kul.