Arslanbob

Arslanbob, 1 augustus 2013
Door het dorp schalt de oproep tot gebed, en uitgerekend nu zitten wij aan het bier op het balkon van ons huis hier in Arslanbob. Dat is natuurlijk niet heel erg netjes, maar de familie heeft er blijkbaar geen bezwaar tegen, want die verkopen het gewoon. Zij zijn Oezbeeks en het hele dorp is behoorlijk gelovig, maar op een hele tolerante, vriendelijke manier. Wij gedragen ons verder overigens keurig netjes. Ik draag mijn mutsje en Jessica draagt zelfs een soort van sjaal annex hoofddoek.
We zijn hier naartoe gereden met de chauffeur van gisteren. De madam van het hotel weigerde hem te bellen toen we dat vroegen, dus dat hebben we vanochtend zelf maar gedaan en hij kwam nog ook. Wij hadden toen al een zeer warme nacht achter de rug en een blini-ontbijtje in de "eetzaal" van het hotel. De rit naar Arslanbob werd niet in een jeep, maar in een piepkleine Daewoo afgelegd. De weg was dan ook keurig geasfalteerd. Al voor de middag werden we afgezet bij het VVV. We konden nog net een homestay boeken. Het was behoorlijk druk. Maar dan hebben we het dus over 15 huizen, die allemaal een stuk of 4 gasten kunnen opnemen. In ons huis zit op dit moment verder niemand. We kregen een behoorlijk zware luns geserveerd, met rijst, aardappelen, eieren en salade. Daar moest ik wel even een dutje van doen om bij te komen. In de loop van de middag hebben we een van de atracties van het dorp maar meteen bezocht: een waterval, ongeveer een kilometer buiten het dorp. Omdat vrijwel iedereen daar onder ging staan, in verschillende stadia van gekleedheid, heb ik dat ook maar gedaan. Heerlijk verfrissend uiteraard. Een hele club dames op leeftijd ging er ook gewoon onder staan, compleet met lange jurken en hoofddoeken. Heel leuk om te zien, ze hadden de grootste lol. Een dame hield zelfs haar handtas bij zich. Boven de waterval was nog een uitkijkpunt, waar we fijn een ijsje konden nuttigen en ik de kleren kon laten drogen (die ik uiteraard had aangehouden, mocht daar twijfel over bestaan). Bij het VVV een paardentocht geboekt voor morgen, door het walnotenbos, dat dus inderdaad al eeuwen oud is en het grootste ter wereld is. We worden morgenochtend met de paareden afgehaald aan huis. Vanavond hoeven we alleen nog maar aan te schuiven voor het diner, dat we nog zelf mochten uitkiezen ook. Lang leve het landleven.

Arslanbob, 2 augustus 2013
Vandaag was de dag wat je wist dattie komen zou: we hebben de hele dag paardgereden. Na een powerontbijt met blini werden we door gids en paarden voor de deur opgehaald. Het bleek een wat groter gezelschap dan verwacht. Niet alleen een gids, maar ook een kok en twee jongetjes, die de hele reis mee bleken te lopen. Voor mevrouw T was dat voornamelijk een ergernis, want die wist dat paard toch wel vooruit te krijgen, maar voor mij was het zo nu en dan toch aangenaam dat er hulp nabij was. Er waren nogal eens wat momenten waarop mijn knol absoluut niet van plan was op de ingesturdeerde "Chuo" van mij te reageren. Een zetje van een van de jongens bood dan uitkomst. Ook had hij een eigenaardige voorkeur voor alternatieve routes en een duidelijke afkeer van passerende koeien en ezels. Maar dat mocht de pret allemaal niet drukken. De route was prachtig, door het enorme walnotenbos heen, en door de bergen terug. Met een lunsstop naast een riviertje; er was een vegetarische luns beschikbaar, maar wij hebben toch voor de shaslik variant gekozen. Allemaal ter plekke bereid en enorm lekker. Ongeveer een uur voor het einde van de route begonnen mijn knieen dusdanig zeer te doen, door de net iets te hoog hangende beugels, en zag ik dat de jongens wel erg moe aan het worden waren, dus ben ik afgestapt om het laatste stuk te lopen en konden de jongens het laatste stuk te paard afleggen. Iedereen blij.
Vanavond kookt de moeder des huizes ravioli voor ons. Als die net zo lekker wordt als de shorpo (soep) van gisteren, dan wordt het weer een feestje.

Arslanbob, 3 augustus 2013
"I'm Muslim, don't panic". Dat viel te lezen op het t-shirt van een jongetje op de markt vandaag. Ik wilde er graag een foto van maken, maar dat wilde hij niet. Wellicht wist hij niet eens wat er op zijn shirtje stond. Op de markt werden ook andere Islam shirts verkocht, waarbij dat vooral een merknaam leek, tussen de Nike en de Lacoste. Het geeft wel een beetje aan hoe de religie hier heerst. De meeste mensen zijn serieus religieus, maar vallen je daar verder niet mee lastig; je krijgt ook niet het gevoel dat ze je verachten als heiden. Wij zien er dan ook steeds meer uit als het gemiddelde musli stel: ik met mijn mutsje op en Jessica met haar hoofddoek een paar passen achter mij. Vandaag hadden we even met de Baboesjka van het huis gepraat. Zij doet serieus aan de Ramadan, maar het is geen probleem voor haar om ons wel gewoon eten te serveren. Ze had het wel zwaar, zo zonder eten en drinken met die hitte. Heel logisch dus dat ze veel dut en voor de tv hangt. Bovendien werd ze ook heel moe van de drie kleinkinderen die drie maanden zomervakantie hebben en vooral aan haar overgelaten worden. Ze werd er knettergek van. Wij hadden het ook weer heel zwaar vandaag. Na de blini hebben we over de markt geslenterd, een ijsje gegeten, verder geslenterd, thee gedronken, nog meer geslenterd en uiteindelijk ook nog wat zaken gedaan bij het VVV. Een taxi voor morgen geregeld en nog een money transfer aangemaakt, zodat we morgen in Osh weer wat geld op kunnen halen. Aan het eind van de middag zijn we puur voor het entertainment nog een keer naar de waterval gelopen. Weer hele families die op de foto gingen. Ik vond het deze keer iets te bewolkt om weer te water te gaan. Het diner, met Lakman, was weer overheerlijk. De ravioli van gisteren stak daar een beetje saai bij af.
Morgen rijden we via Ozgon, waar drie 11e / 12e eeuwse mausolea staan, naar Osh, waar we dan nog een ochtend hebben om op de grote Bazaar wat te shoppen . Aan het eind van de middag vliegen we dan naar Bishkek en is de tour compleet.