Op sterk water (of in de grond)

Zo gevarieerd als de Hermitage op dag een was, zo gevarieerd waren de afgelopen twee dagen in de stad. Gisteren grotendeels in de zon, vandaag in de grijze kou. Om 8 uur vanavond brak de zon door; en nog dusdanig fel dat het leek of het net ochtend werd. Nu on half tien is het nog enorm licht. Dat moet 's zomers tijdens de zogenaamde witte nachten wel heel apart zijn. Ik weet niet of ik daar tegen zou kunnen. Ik slaap nu al bijna niet, hoewel dat ook met het bed te maken kan hebben dat net iets te kort is en helaas een opstaan voeteneind heeft. Maar goed, het moet ook niet teveel als thuis zijn.
Wat wel geheel Hollands was op het Vaslievskiy eiland gisteren, waren enkele interieurs in het Menshikov paleis, van begin 18e eeuw. Kamers van vloer tot en met het plafond bedekt met delfts blauwe tegeltjes. Ter compensatie dan ook kamers met behabg van beschilderde Chinese zijde. Men haalde het moois toen graag van verre. Tsaar Peter de Grote kwam daarvoor zoals bekend ook naar Nederland, waar hij een grote verzameling "monsters" op sterk water kocht van meester-preparateur Frederik Ruysch. Die verzameling is nu het hoogtepunt van de Kunstkamera. Verder een vrij normaal volkenkundig museum, maar vrijwel niemand heeft belangstelling voor de eskimomutsen en indianentooien. Iedereen griezelt en geniet van de siamese tweelingen, de hazenlippen, vergroeide ledematen, of juist helemaal geen ledematen. Er kan heel veel mis gaan bij de ontwikkeling van een kind. Als je dit ziet durf je er waarschijnlijk niet meer aan te beginnen. Maar het heeft iets fascinerends, om aangestaard te worden door twee helderblauwe baby-oogjes uit 1700. Tussen de bedrijven door ook nog de nodige kerken binnengelopen, al dan niet van historisch belang. Veel fraai kerkgezang en oude dametjes die braaf op de knieen gaan, of lang in de rij staan om een ikoon te kussen. Aan schoonheid grenzende domheid, zullen we maar zeggen. Tsaar Peter wilde de mens nog opvoeden en in natuurhistorische feiten laten geloven.....
Vandaag in alle grauwe kou naar een groezelige noordelijke suburb, voor de rommelmarkt van Udelnaya. Enorm groot. In de gids stond dat je vanaf de metro uitgang maar gewoon de stroom mensen moest volgen. En dat was een bruikbare aanwijzing. Het terrein begon met echte stalletjes, voornamelijk met kleding. Daarna nam het comfort voor verkopers en bezoekers geleidelijk af. Eerst nog tafels met spullen, onder een afdak; daarna tafels in de open lucht, gevolgd door kleden op de grond en helemaal achteraan eindigend met kartonnen dozen in de modder. En uiterard was alles er te koop. Kleding, huishoudelijke apparatuur, serviezen en zilveren bestekken, sovjet memorabilia, tweede wereldoorlog restanten, de onvermijdelijke samowars. Dat alles uiteraard ook weer in verschillende stadia van ontbinding. Er liepen ook dames met enkel een bordje in hun hand, waarop waarschijnlijk ofwel hun dochter ofwel hun datsja aangeboden werd. Eveneens in diverse stadia van aftakeling. Enkele grote straathonden bewaakten zo hun eigen terrein. En ik vond natuurlijk een mannetje met foto's. Een aardig assortimentje gescoord voor weinig geld. Er was overigens geen toerie te bekennen. De Franse en Chinese toergroepen die ik gezien heb zullen dit soort plekken waarschijnlijk niet aandoen.
's Middags de begraafplaats van het Alexander Nievsky klooster bezocht. Een soort Pere Lachaise (dat is niet goed zo, maar weet spontaan niet meer hoe wel) met veel gouden doden. Van Tsjaikovski, Dostojevski tot Glinka en Rimsky-Korsakov. Altijd mooi.
En qua contrast het eind van de dag besteed aan de alternatieve kunst-scene, in Etaxi, the loft project. Een groot gebouw, ooit gekraakt geweest nu tamelijk professineel ingericht en bestuurd. Veel jong en hip volk en nu eens geen mannen in trainingspakken, die verder het straatbeeld toch wel bepalen.
Tenslotte, als overwinning op mijzelve, op het station, in het Russisch, op een kaartenautomaat een ticket gekocht voor de trein naar Novgorod op 30 april. Nou ja, met een beetje hulp van een stationsdame, die overigens ook gewoon Russen hielp met de machines. Ze deed haar best om te voldoen aan de bedrijfscultuur van stug en onaardig zijn, maar haar vriendelijkheid schemerde daar toch duidelijk doorheen.
Morgen wordt het weer mooier weer, dus zou ik een tripje naar een van de paleizen buiten de stad kunnen doen. maar ik zou het ook kunnen laten en verder de stad uit kunnen kammen.....