laatste ronde,,,

Het was een makkelijke dag, qua coordinatie. Alle dingen die ik wilde zien lagen op een makkelijk te lopen rondje vanaf het hotel. Helaas was het wel de hele dag slecht weer, van de regen in de drup.
Het was een grote arty farty tour. Te beginnen bij het begin: Tretjakov Modern. De dependance voor de 20e eeuw die ik vorige keer niet gezien heb. Al in de eerste zaal kreeg ik het aan de stok met een strenge zaalwacht die mijn recht om te fotograferen betwistte. Maar ik had daar toch echt een kaartje voor gekocht, dat ik haar uiteraard kon laten zien. maar ze bleef maar volhouden dat het niet goed was. Uiteindelijk bleek ik gewoon een stickertje te moeten dragen, maar dat had ik er bij de kassa niet bijgekregen. Ik moest dus weer alle trappen af om die te halen en daarna alle trappen weer op. Goed voor de conditie die ik niet heb. Maar goed, daarna was alles weer koek en ei tussen mij en de zaalwacht en ze liet me verder met rust. Vrijwel alles tot 1950 was de moeite waard. En naarmate de kunstenaars na de dood van Stalin meer vrijheid kregen werd de kunst steeds bedroevender. Zelfs veel van de foute staatskunst onder Stalin was nog boeiender.
Vervolgens een blik in de hedendaagse scene in de Red October Gallery. In een fabriekscomplex dat is omgebouwd tot kunst- maar vooral horeca en clubcomplex. Iets te vaak rondhangende mannen met zwarte jassen en oortjes. In plaats van me veilig te voelen voel ik me dan eerder een crimineel. Het Lumiere Fotoinstituut bood twee aardige tentoonstllingen, over 100 jaar Tokio en over de slag om Stalingrad. Die slag keerde na de pannenkoeken-luns bij de Teremok in het Museum voor Moderne Media weer terug in een expo over hetzelfde onderwerp. In dit geweldige museum, waar het overigens enorm druk was, waren wel 8 tentoonstellingen te zien, varierend van de Pirelli-kalender-foto's van Steve McCurry, via portretten van Verushka, tot overzichten van August Sander en Seidou Keita.
In het Gorky Park waren allerlei voorjaars activiteiten gepland, met muziek en strandjes, maar dat was nu een grote koude natte boel. Het hele park schijnt opgekocht te zijn door Roman Abramovich en nu heringericht te worden. In een mooi rond paviljoen was een filiaal van Garage, centrum voor hedendaagse cultuur. Schijnt dan weer een project van de vriendin van Abramocich te zijn. In ieder geval was daar een zeer charmante tentoonstelling onder de naam "museum of everything", met outsider-art uit heel Rusland. Zowel de inrichting als veel van het getoonde werk was zeer aangenaam.
Helaas was het weer inmiddels dusdanig slecht dat verder rondslenteren niet aantrekkelijk meer was. Niet meer op zoek naar koffie dus, maar gewoon naar het hotel. Daar gaat het internet op de kamer per uur, dus dat laat ik nog even achterwege.misschien vanavond een uurtje om alles in 1 keer te doen.
Zo onaangenaam als het qua weer vandaag dus was, zo lekker was het gisteren in Tver. Zon en warm en pas wat bewolking tegen de tijd dat ik weg moest. Het kostte wat moeite om 's ochtends wat te eten te vinden. Vrijwel alles was nog dicht toen ik de straat op ging. Uiteindelijk was er een blini-toko open waar ik me tegoed kon doen aan drie zeer zoete creaties.
Het lokale museum in het reis-paleis van Catharina was lekker ouderwets. Een sectie archeologie, een sectie natuurlijke historie en een afdeling geschiedenis. Met name de diorama's met opgezette dieren waren geweldig. Beesten in geschilderde decors. Heerlijk; dat zie je toch bij ons niet meer. Ook de geschiedenisafdeling was trouwens interessant. Geen engelse bijschriften, maar het materiaal sprak voor zich. Veel oude foto's.
Over de eerste ijzeren rug de Wolga overgestoken. De brug die overigens vandaag terugkeerde in een nogal komische fotoserie van Rodchenko over een autoreis van Moskou naar Sint Petersburg, die nooit verder kwam dan Tver vanwege mankementen aan de auto.
In een oude wijk van de stad nog een hoop mooie houten huizen gevonden en de oudste kerk van de stad; die grondig schoongemaakt werd, waarschijnlijk voor de Paas-festiviteiten dit weekeinde.
De treinreis naar Moskou was weer aangenaam in de eerste klas, maar had niet meer de kick van de dag ervoor. De bediening was chagrijnig en het eten niet geweldig. Maar toch, binnen anderhalf uur was ik op Leningradsky Station, waar gezellige marsmuziek op de perrons klonk, wat toch wel een fijne ontvangst is. Mijn hotel blijkt bovenop metrostation Oktyaberskaya te liggen, ook het toppunt van couleur locale, met uitzicht op Lenin (als ik mijn wang tegen het raam pers). En dan heb ik ook nog een bad. Aanvankelijk zonder stop, maar die heb ik toch nog gevonden, dus ik kan twee dagen badderen!
Morgen wordt een hele lange dag. Ik vlieg om 5 uur s'nachts dan wel 's ochtends, het is maar hoe je het ziet. Tegen middernacht neem ik een van de laatste treinen naar het vliegveld om daar lang rond te hangen voor incheck en vertrek. Het nut van een extra nacht hotel zag ik niet in. Dan ben ik om 7 uur weer in Amsterdam en kan ik dus netjes om half 10 weer achter mijn bureau kruipen. Wat een feest :-)