Holy Cow !

De laatste dag bleek een koeiendag te worden. Geheel onbedoeld en onverwacht, want ik hou het programma hier niet zo bij. Koeien houden als vee is uiteraard een problematische aangelegenheid omdat het voor de meeste Indiers heilige dieren zijn. Toch wordt er overal melk gedronken en die moet ergens vandaan komen. Vandaag bleek er dus een koeienkeuring te zijn, in verschillende categorieën die mij vooral ontgingen. Maar oermoeder Bertha 12 was duidelijk herkenbaar in de deelneemsters. Zodra de winnende koeien hun rozet hadden omgeknoopt gekregen zetten ze het op een rennen, tot grote hilariteit dan wel paniek van het publiek. Net buiten het stadion bleek nog een aparte koeien sector te zijn. Daar werden de beesten nog zorgvuldig gewassen en geborsteld (en zelf be-talkpoederd om de witte vlekken nog witter te maken)
Op en rond het festivalterrein had ik al een paar keer een koe met 5 poten gezien. Vandaag waren er zelfs twee. De vijfde poot was wel degelijk echt en bungelde er maar een beetje bij. Toevallig (of niet?) was er gisteren op tv een kort itempje over, op National Geographic of zoiets: het verschijnsel heet polymelia en komt vooral bij schapen en geiten voor, maar dus ook wel eens bij het grotere vee. Een speling van de natuur, die hier natuurlijk als heilig wordt gezien, en gemakshalve ook maar meteen commercieel wordt uitgebuit.
De kamelenhoeders maakten zich nu toch echt op voor vertrek. De beesten lagen al in kuddes bijeen. Ook in kuddes bijeen bewogen de toeries zich voort. in grotere getale dan de afgelopen dagen. Voor de mensen uit de provincie die hier een dagje naartoe komen is dat net zo'n bezienswaardigheid als die kamelen voor ons. De homo toeristicus is ook wel een hele aparte diersoort. Voorlopig nog niet met uitsterven bedreigd, vermoed ik.
's Avonds nog het laatste programma onderdeel afgewerkt: het circus. Dat werd een treurig soort hoogtepunt, voor zover dat kan. Een voorstelling van ongeveer een half uur, die waarschijnlijk een keer of zes per avond werd opgevoerd. Alles ging dus volledig op de automatische piloot, zonder ook maar de suggestie van een vleugje enthousiasme. Nou hebben ze waarschijnlijk ook niet heel veel om enthousiast over te zijn. Het lijkt me een zwaar bestaan. Het lukte ze om bij mijn ronde een man of 100 in de tent te krijgen. Dat levert 3000 roepie op (ongeveer 33 euro). Het gezelschap bestond uit een familie of drie. Ze reizen vermoedelijk met heel hun hebben en houwen het land rond met hun 10 acts. De twee dwergen waren duidelijk het belangrijkste verkoopargument. Die werden dus ook steeds weer bij de ingang geplaatst, op de kassa, om publiek te lokken. Veel mensen kwamen buiten alleen even dwergje kijken en gingen vervolgens niet met een kaartje naar binnen. Het publiek bestond uit een mix vn festivalbezoekers uit de provincie en stedelijke Indiase toeries, die overduidelijk neerkeken op het geheel, maar wel het hardst moesten lachen om de grappen van de clowns. Er werd alleen geapplaudisseerd bij de act van de vuurspuwer en de "Japanse pop" : twee mensen gooien en smijten en vouwen en sjouwen met een pop, die uiteraard uiteindelijk een zeer lenige mens blijkt te zijn. Het was allemaal enorm aandoenlijk. Terwijl het publiek de tent uit liep stonden de dwergen al weer te dansen op een disco beat bij de ingang om zieltjes te winnen.
Het was een geweldig weekje ruraal India, zonder meer een van de hoogtepunten in mijn Indiahistorie. Nu op naar Alwar, de tussenstop op de terugweg naar Delhi.