Kamelomanie

Pushkar 31 oktober 2014

Wil je kamelen? Krijg je kamelen! En niet zo'n beetje ook. Op nog geen half uur rijden van Ajmer, aan de andere kant van een heuvelrug, beland je in een totaal andere wereld. Mijn hotel ligt aan de rand van het dorp, of zelfs daar nog iets buiten, en dat blijkt een goede keuze te zijn. Weliswaar wat meer loopwerk te verrichten, maar op de eerste wandeling naar het dorp zag ik al snel dat ik daar geen vijf dagen in zou willen zitten. Het is een grote toerie-fabriek. Hotels, winkels en restaurants wat de klok slaat. Daaromheen en tussendoor speelt zich wel degelijk ook nog lokaal dagelijks leven af, maar na het zien van een Pink Floyd Cafe en de nodige hebreeuwse opschriften zakte de moed me enigszins in de schoenen. Gelukkig waren er ook veel Indiase toeries. Dat vloekt toch minder met de couleur locale dan een groep verbrande Duitsers in korte broek. Aan het andere uiteinde van het dorp begon het festival terrein. De kermis was nog niet eens klaar; er hingen nog geen stoeltjes in de drie enorme reuzenraden. Het festival begint officieel pas morgen, hoewel sommigen het juist weer over gisteren hebben. De kamelenmakt was in ieder geval al eerder begonnen. Volgens een filmmaker uit Jaipur die ik tegenkwam was de meeste handel al vorbij en begonnen de eerste handelaren al te vertrekken. Qua hoeveelheden kamelen was daar nog niet veel van te merken; qua activireiten wellicht wel. Volgens de filmer, die hier al enkele jaren achtereen komt, is de hele kamelenhandel aan het verdwijnen. Vrijwel niemand wil meer een kameel. Op het land wordt steeds meer met machines gewerkt, voor transport hebben de meeste boeren nu ook wel een busje. En niet iedereen kan kamelensafaries voor dikke toeries gaan organiseren. Over een paar jaar is er wellicht helemaal geen markt meer. Naast de kamelen was er ook een aparte paardensectie. Met opvallend veel witte of zelfs albinopaarden. Die worden volgens mij vooral gebruikt voor bruiloften. Inderdaad, voor de prins op het witte paard. Over het algemeen vond ik de beesten er goed verzorgd uitzien. Geen gruweltaferelen zoals je die op veemarkten in moeilijke landen nog wel eens tegenkomt. Na de luns, een thali in een zeer strategische uitkijktoren , helemaal losgegaan tussen de kamelen. Iedereen die straks de fout begaat om naar mijn fotoos te vragen krijgt er waarschijnlijk honderden voorgeschoteld. Het zijn toch zulke leuke humeurige beesten. Aan het eind van de middag doken er ineens groepen toeries op. Het leek wel of die allemaal op het zelfde moment op dezelfde heuvel waren uitgeladen. Vanaf die heuvel begonnen ook grote karavanen kamelen te vertrekken. Ik dacht eerst dat ze echt weggingen, maar later bleek toen ik ze volgde dat ze een kilometer of twee verderop voor de nacht losgelaten werden in een bos om te gaan grazen. Morgenochtend vroeg schijnen ze dan weer allemaal terug te komen. En dan begint dus ook het spektakel, met de kamelenraces en de kermis. Ik heb er nu al zin in.

Pushkar 1 november 2014
En in den beginne liet Brahma een grote door mecano vallen middenin Rajastan. En de mensen in Pushkar dachten, kom, daar maken we een kermis van. En zo geschiedde. Inmiddels is de boel bijna klaar. Er staan 4 reuzenraden, 2 schipschommels (die hier overigens grote vogels voorstellen) en 2 steile-wanden. Er werd nog hard aan gewerkt vandaag. de bakjes moesten nog in de reuzenraden gehangen worden, maar vanmiddag was de eerste al in bedrijf; dus daar moest ik uiteraard meteen in. Is bij ons het idee dat je langzaam beweegt zodat je fijn van het uitzicht kan genieten, hier bleek het toch vooral om zo snel mogelijk ronddraaien en zo hard mogelijk zwiepen met die bakjes te gaan. Maar fun is het wel. Dat belooft nog wat als vanaf morgen de hele kermis in bedrijf is.
Vanochtend was ik redelijk vroeg op stap. Op straat kreeg ik al meteen een bloemetje in mijn handen gedrukt met de opdracht dat in het meer te water te laten. Ik ben dan weer braaf genoeg om dat voor iemand te doen, maar eigenlijk ben ik niet zo van dit soort spiritualia. Maar ja, eenmaal aan de oever van dat meer stond ik voor ik er erg in had met een kokosnoot in mijn handen en een rode veeg op mijn voorhoofd met een zelfverklaarde heilige het beste voor mijn ouders, mijn zuster, mijn dode grootouders en meteen ook maar voor de rest van de wereld te wensen. Waarna uiteraard de strijd om de donatie losbarstte. Het welzijn van de geest is uiteraard ook gewoon handel.
Het was duidelijk drukker vandaag. Meer toeries, zowel westers als Indiaas, en meer pelgrims en meer marktbezoekers. De handel is min of meer voorbij, maar het feest kan beginnen. In het stadion kunnen we de komende tijd paarden- en kamelenraces verwachten, vandaag waren er al wat demonstraties kamelendansen. Er volgt nog een snorrencompetitie en een tulband-knoop-wedstrijd. Het is eigenlijk gewoon de Zwarte Cross van India. Racen en volksvermaak. Drinken mag hier officieel niet, maar het gebeurt volop. Om van het blowen uiteraard nog maar te zwijgen.