Beijing vs Shanghai

Gisteren ben ik in Beijing tot twee keer toe een verslag kwijt geraakt door problemen met de site dan wel de internetverbinding, dus nu maak ik nog 1 keer een prefab verslag dat ik morgen in mijn vertrouwde cafe aan Nanjing Donglu zal plaatsen.
Ik ben dus weer in Shanghai, na een fenomenaal vlotte en gemoedelijke treinreis. Ruim 1300 kilometer in precies 5 uur tijd. Met maar twee stops onderweg, en de teller voortdurend op 302 kilometer per uur schoot het lekker op. Vliegen was vandaag vast geen succes geweest want het was weer eens enorm mistig.
De Chinese spoorwegen hebben hun zaakjes goed voorelkaar. Als beroepsgedeformeerde kassiere viel mijn oog deze week op een leuk stukje in de krant over de voorverkoop voor kaartjes voor het spring festival (grofweg de vakantie rond het Chinese nieuwjaar)). Dan gaat iedereen naar zijn of haar familie. Het wordt de grootste tijdelijke menselijke migratie ter wereld genoemd. De spoorwegen verwachten voor die periode 224,5 miljoen kaartjes te verkopen. De verkoop startte afgelopen maandag. Op die eerste dag werden al 7,63 miljoen kaartjes verkocht, waarvan 3 miljoen online. Er kwamen wat klachten over het slecht functioneren van de site; er kunnen ook maar 1,16 miljoen klanten tegelijk boeken. Dat is natuurlijk vragen om moeilijkheden. (bij ons klaagt men al steen en been als de eindtijd van een voorstelling niet vermeld staat....).
Nog meer grote getallen: de Verboden Stad had een goed jaar achter de rug. Gemiddeld ontvingen ze in 2012 40.000 bezoekers per dag......
Ik mocht gisteren mijn eigen kaartje kopen in het National Center for Performing Arts, voor een Chinese Opera. Ik kreeg de muis in handen gedrukt en kon zelf op het scherm uitkiezen. Ik had overigens ook naar het stervende zwanenmeer kunnen gaan, maar dat vond ik minder Chinees. Het gebouw is trouwens wel spectaculair, met drie zalen in een soort UFO die in een grote vijver geland is. De opera was onderhoudens maar met enkel Chinese zij-titeling volstrekt onbegrijpelijk. Het was lang niet vol en ik werd dan ook verplaatst van het 2e balkon naar de zaal. Het is ook overal hetzelfde.
De dag ervoor had ik galerie gehopt in 798 Art district, een oud fabrieksterrein in een soort Geuzenveld-wijk van Beijing. Heel veel zoetig gebroddel en anarcho-creatief gesoldeer, maar gelukkig ook aardig wat toppers. Prachtig nieuw werk van de Chinese megaster Zhang Xiaogang in de ontzettend gelikte Pace Gallery, de enige met een echte arrogante bitch achter een desk bij de ingang, die uiteraard niet op of omkeek. Op de valreep een goede fotogalerie gevonden, nu eens niet met zoetsappig kitschwerk maar met docu fotografie, geheel in mijn straatje dus. Ik zal binnenkort onthullen wat dat voor boven de bank heeft opgeleverd....
Ik ben toch tot de conclusie gekomen dat Beijing leuker is dan Shanghai. Veel gevarieerder, met nog veel meer leuke oude wijkjes in de binnenstad, rare straatjes met veel gerommel en gesjacher. Meer op cultureel gebied. Shanghai is spectaculair, maar vrijwel alleen op consumeren gericht. Dat spectaculaire werd vanmiddag gelukkig nog wel even bekroond met een bezoek aan de 100e verdieping van het World Finance Center in Pudong, bij afnemend daglicht en toenemend neonlicht. Adembenemend mooi, vanaf die hoogte. Daarmee is de regenachtige dag aan het begin van de reis weer gecompenseerd.
Morgen nog een halve dag hier rondhobbelen en dan met de trein naar Hangzhou waar ik zondg weer vertrek. Einde verhaal, maar zeker nog geen einde China voor mij. Het begint u wellicht te vervelen, al die Chinezen, maar mij niet. Ik zal proberen dit jaar ook nog een andere bestemming aan te doen.