Changchun - Harbin

Had ik al gezegd dat het koud is? Welnu, wil je ijs, zal je ijs krijgen ook ! Ik gok erop dat ik het dieptepunt wel gehad, bij aankomst in Changchun eergisteren. Tijdens de wederom vlekkeloze hogesnelheidstreinreis (door de sneeuw, geen bevroren wissels!) viel op de lichtkrant in de coupe de temperatuur te lezen. Na ieder station daalde die met een grad. Was het om 12 uur bij vertrek uit Shenyang nog -14 , even over tweeen in Changchun was het netjes -20. Dat leek bij het loopje naar het hotel (naast het station) nog mee te vallen, maar toen ik daarna aan de wandel ging over Renmin Boulevard was het me toch echt te gortig. Een snijdende wind bevroor alles dat uit de kleding stak. De zon wa sook al vrijwel verdwenen. Op naar de Starbucks zou je zeggen, maar Changchun bleek toch wel een paar stappen terug in de tijd. Het is een grauwe industriestad. Overal waar je keek was wel een rokende schorsteen te zien. De sneeuw op straat was volledig zwart. En de malls waren nog van het niveau jaren '80. Wel met meerdere verdiepingen volledig gewijd aan bontjassen. Zonder krijsende mevrouw Thieme voor de deur. Maar gisteren was al die treurnis weer snel vergeten bij het bezoek aan de enige echte atractie van de stad: het paleis van PuYi, bij ons bekend als The Last Emperor uiteraard, hier vooral The Puppet Emperor genoemd, omdat hij als stroman onder de Japanse bezetting diende. Historisch zeer zwaar beladen (deze hele provincie trouwens, het vroegere Mantsjoerije). Indrukwekkende tentoonstelling over de goede man,"van keizer tot burger". Zijn hele leven speelbal voor anderen geweest. Eerst op zijn 4e al keizer geworden, snel weer afgezet; in het noorden weer geprobeerd de Qing dynastie te doen herleven en vervolgens door de Japanners gebruikt tot 1945. Daarna 10 jaar in een kamp in Rusland, heropgevoed in China, en toen eindelijk "vrijgelaten". Nog de nodige jaren als tuinman en modelburger geleefd en in 1980 (ja, we hebben dt allemaal nog meegemaakt) aan kankr overleden. In het naastgelegen museum ter herdenking van de Japanse onderdrukking werden op "subtiele" wijze de wandaden van de Japanners uit de doeken gedaan. Er werd gesteld dat veel Japanners hun eigen geschiedenis niet kennen of zelfs ontkennen. Dat de Chinezen daar zelf ook een handje van hebben blijkt uiteraard nergens uit.
Zo grauw als de stad was, zo aardig waren overigens de mensen. Met name de giebelende dames van de foodcourt in de mall waar ik tot twee keer toe de meest geweldige wokgerechten heb gegeten. Met heel veel pepers erin. Maar dat houdt je lekker warm.
Vandaag met een overvolle dubbeldekkertrein naar Harbin gereden. Een en al sneeuwlandschap en schoorstenen, geen steden van enige omvang meer. Harbin is de laatste stedelijke oprisping in het noorden. Daarna komen alleen nog wat exotische oorden als Qiqihar, met de grootste olievelden van China. Harbin is lang Russisch geweest en dat is ondanks alle smaakvolle betonnen nieuwbouw toch nog her en der te zien. Tijdens een eerste tripje door de stad al de nodige ijsbouwsels gezien, al dan niet sfeervol verlicht. Het vertier op de bevroren rivier moest nog op gang komen, maar dat bewaar ik allemaal voor morgen.
In het hotel staat het ijs op de ramen, maar gelukkig doet de verwarming het, dus dat ga ik wel overleven.