Beijing blues ....

Het goede nieuws is dat de vlucht die ik via de Duitse site van Air China geboekt had ook daadwerkelijk bestond, en nog vloog ook, ondanks de dichte mist vanochtend. Ik was dus in no time in Beijing.
Het slechte nieuws is dat het er alle schijn van heeft dat ik het grootste spektakel in Harbin gemist heb. Gisteravond op tv zag ik in een journaal allemaal taferelen die ik toch echt niet gezien heb. Alles wat ik gezien en gedaan heb was precies volgens het boekje (de LP en de ruifgeit) maar het grootste spektakel vond blijkbaar elders plaats. Met nog grotere bouwsels in nog fellere neonkleuren met nog meer ijsvertier. Alleen waar? Geen idee. In de stad wees niets erop waar je moest wezen. Een Chinees weet dat blijkbaar gewoon, net als de wasserette in de supermarkt. Normaal wordt je aan alle kanten bestookt door mannetjes met al dan niet officiele taxi's die je naar the place to be willen brengen, maar hier niets van dien aard. Nou was ik heel content met wat ik wel allemaal gezien heb, daar niet van, maar het idee dat het eigenlijke feest elders was is hemeltergend gekmakend frustrerend. Echt te stom voor woorden. Dat gaat veel moeite kosten om daar weer overheen te komen.....
De eerste avond terug in Beijing heeft daar wel weer een beetje aan bijgedragen. Ik werd wel weer blij van Wanfujing. Ik zit in een hotel met uitzicht op het hotel waar ik de eerste keer met mijn Kras-reisje logeerde. In 2006 was ik er voor het laatst. Er is flink wat veranderd zo op het eerste gezicht. In de mall waar ik altijd ontbijtte zit nu een enorme Apple store (en geen ontbijtzaakje meer..). Om de zinnen te verzetten naar de film gegaan, Lost in Thailand, over drie Chinezen in Thailand met de nodige tegenslagen. En ondanks alle moderne fratsen langs de Wangfujing werd er op straat gelukkig toch nog gewoon gedanst. Op het plein voor de kerk zelfs masaal, iedereen met een blauw mutsje op. En pal ernaast waren drie ijverige jonge hiphoppertjes op dezelfde muziek hun moves aan het oefenen. Daar werd ik dan toch weer een beetje blij vn.
En aangezien ik er toch altijd van uitga dat ik ergens nog eens terugkom (bij het eerste bezoek aan Beijing ben ik bijvoorbeeld helemaal niet naar de muur geweest) weet ik denk ik al waar ik volgende oud en nieuw naartoe ga. Wie gaat er mee?