Mannen die zweten (en vrouwen haten)

Het is nog steeds heel erg warm. Ook in Kutaisi. De gebruikelijke items op tv met mensen die met liters water en ventilatoren lopen te sjouwen. De overgang van Zugdidi naar Kutaisi verliep soepeltjes, na een powerontbijt van de oude huismoeder. De rit naar Kutaisi duurde twee uur; ik had eigenlijk op de achterbank moeten zitten, maar veel zuchten en steunen en wijzen op mijn lange benen leverden me uiteindelijk een plek op de voorbank op. Ik stond ineens zo snel op straat in Kutaisi tussen de taxichauffeurs, dat ik in alle haast een hotel uit de gids moest prikken. Dat bleek gelukkig een goede gok. Mooi boven op een heuvel met uitzicht over de stad. Nadeel is uiteraard dat je die heuvel minimaal 2 keer per dag op en af moet. Nadeel is ook dat hier de nodige toergroepen neerstrijken en ik nu dus tussen de kakelende oude Duitsers zit die zo uitgelaten zijn alsof ze op schoolreis zijn.
De sights van de stad had ik gisteren in een uur allemaal niet gezien. De kathedraal gesloten wegens restauratie, de twee musea gesloten wegens geen aantoonbare reden. maar dat mocht de pret niet drukken. Er was een erg prettig terrasje in het park, met uitzicht op get gebruikelijke park-vermaak van kinderen en bejaarden.
En ik ben nu diep verzonken in de Mannen die vrouwen haten, waarschijnlijk als laatste Nederlander. Met dank aan Jody H. Ik ga het vandaag niet meer uitkrijgen, maar de verleiding is erg groot om enorm door te lezen.
Vandaag ben ik eerst op excursie gegaan naar Gelati en Motsameta. Vroeg vertrokken om de hiite voor te zijn. Het was zowaar enigszins bewolkt, dus het viel nog reuze mee Gelati is een klooster, met een prachtig beschilderde grote kerk, met bovendien een enorm mozaiek dat voor de verandering niet geheel door de Russen gesloopt is. De schilderingen in het kleine Motsameta waren dat wel, dus die zijn nu hagelnieuw. Maar dat kloostertje ligt dan weer spectaculair boven een kloof. Waar in de 8e eeuw twee broers door de moslims naar beneden zijn gegooid omdat ze zich weigerden te bekeren. Waar was Geert W toen ze hem nodig hadden ! Keurig om 12 uur back in town, voor de grootste hitte en op tijd voor het terras in het park. Een luns bijelkaar gesjopt op de leuke centrale markt en die in het hotel gaan opeten, om vervolgens de hele middag met Stieg op de wind te zitten. Het leven is hier enorm zwaar.
Morgen met de bus naar Batumi, de grootste badplaats aan de Zwarte Zee, alwaar ik hoogstwaarschijnlijk niet te water zal gaan :-)