deel 1
Door: jazgil
Blijf op de hoogte en volg jasper
31 Maart 2012 | China, Xiamen
A room with a view
Xiamen, 30 maart 2012.
Tijd voor een opkikkertje. Dankzij de waterkoker van de V-inn en de keuekenkastjesrestanten van Sas kan ik het zoutgehalte van mijn lijf weer een beetje aanvullen. Want er is al weer flink gezweten. Zo'n eerste dag ben ik toch altijd een beetje brak. Geen nachtrust en een klimaatverandering eisen hun tol.
Die nachtrust werd vooral verstoord door twee ontzettend irritante types die besloten hadden de hele reis te drinken en te kletsen, op steeds luidere toon. Zelfs met het harde vliegtuiglawaai en mijn oren uit was het een verschrikkelijke ergernis, om met Jan M te spreken.
Maar zoals vrijwel altijd maakte de aankomst in China alles goed. Vreemd genoeg rook het vliegveld meer naar India, maar dat zal door het merk reinigingsmiddelen komen. Buiten was het warm en grijs, wat weer heel Chinees is. Met de taxi in 10 minuten naar het hotel, waar mijn keuze voor een kamer met city-view een schot in de roos bleek. De geschiedenis van China omkaderd door een raamkozijn. Als ik naar beneden kijk, zie ik tuintjes met konijnenhokken, bananenbomen en een schoffelende overbuurman. De verleiding is groot om boer te zeggen, want zo ruraal ziet het er echt uit. Daarachter staan lage huisjes, met golfplaten daken. Vervolgens betonnen flats van 4 verdiepingen, uit de jaren 50 - 60. Met uiteraard veel drogend wasgoed op de balkons. Vervolgens de 15 verdiepingen hoge jaren 90 pseudo-post-moderne torenflats, in stemmig roze en beige. Een vergissing die architecten bij ons ook volop gemaakt hebben. En tenslotte torent boven dat alles een weer twee keer zo hoog betonnen monster uit, dit keer nog in aanbouw, met de zo herkenbaren steigers-met-groene-netten eromheen. Er wordt overigens niet gewerkt. Toch ook last van de vastgoed-crisis, of is het aan vrije dag? De komende dagen is het voorjaarsfeest (ook wel graf-veeg feest genaamd) en wellicht maakt de bouwsector een lang weekeinde van.
Op mijn eerste tochtje door de sta leek het ook vrij rustig. Maar dat veranderde toen ik bij de waterknt arriveerde, bij de pont naar Gulanyu, het eilandje hier voor de kust. Dat is de toeristische trekpleister bij uitstek en daar vlogen de Chinese toergroepen je dan ook om de oren. Dat belooft nog wat voor de komende dagen
De straattaferelen zijn weer geweldig. Ik moet nog een beetje op gang komen, maar ik vermoed dat de SD karten zich rap zullen vullen. Ik moet ook nog een beetje wennen aan de camera die ik van de Private Bankers uit Krimpen te leen heb. De fikse groothoek is in ieder geval erg aangenaam.
Via veel achterafstraatjes weer terug bij het hotel uitgekomen. Daar was de verleiding van een dutje groot, maar daar kreeg ik de kans niet toe. De badkamer blijkt ook een raam te hebben, met uitzicht op het Zhongshan park, en daar begon een groepje dames op leeftijd met het oefenen van hun stokken- en trommeldans.
Xiamen, 30 maart 2012.
Tijd voor een opkikkertje. Dankzij de waterkoker van de V-inn en de keuekenkastjesrestanten van Sas kan ik het zoutgehalte van mijn lijf weer een beetje aanvullen. Want er is al weer flink gezweten. Zo'n eerste dag ben ik toch altijd een beetje brak. Geen nachtrust en een klimaatverandering eisen hun tol.
Die nachtrust werd vooral verstoord door twee ontzettend irritante types die besloten hadden de hele reis te drinken en te kletsen, op steeds luidere toon. Zelfs met het harde vliegtuiglawaai en mijn oren uit was het een verschrikkelijke ergernis, om met Jan M te spreken.
Maar zoals vrijwel altijd maakte de aankomst in China alles goed. Vreemd genoeg rook het vliegveld meer naar India, maar dat zal door het merk reinigingsmiddelen komen. Buiten was het warm en grijs, wat weer heel Chinees is. Met de taxi in 10 minuten naar het hotel, waar mijn keuze voor een kamer met city-view een schot in de roos bleek. De geschiedenis van China omkaderd door een raamkozijn. Als ik naar beneden kijk, zie ik tuintjes met konijnenhokken, bananenbomen en een schoffelende overbuurman. De verleiding is groot om boer te zeggen, want zo ruraal ziet het er echt uit. Daarachter staan lage huisjes, met golfplaten daken. Vervolgens betonnen flats van 4 verdiepingen, uit de jaren 50 - 60. Met uiteraard veel drogend wasgoed op de balkons. Vervolgens de 15 verdiepingen hoge jaren 90 pseudo-post-moderne torenflats, in stemmig roze en beige. Een vergissing die architecten bij ons ook volop gemaakt hebben. En tenslotte torent boven dat alles een weer twee keer zo hoog betonnen monster uit, dit keer nog in aanbouw, met de zo herkenbaren steigers-met-groene-netten eromheen. Er wordt overigens niet gewerkt. Toch ook last van de vastgoed-crisis, of is het aan vrije dag? De komende dagen is het voorjaarsfeest (ook wel graf-veeg feest genaamd) en wellicht maakt de bouwsector een lang weekeinde van.
Op mijn eerste tochtje door de sta leek het ook vrij rustig. Maar dat veranderde toen ik bij de waterknt arriveerde, bij de pont naar Gulanyu, het eilandje hier voor de kust. Dat is de toeristische trekpleister bij uitstek en daar vlogen de Chinese toergroepen je dan ook om de oren. Dat belooft nog wat voor de komende dagen
De straattaferelen zijn weer geweldig. Ik moet nog een beetje op gang komen, maar ik vermoed dat de SD karten zich rap zullen vullen. Ik moet ook nog een beetje wennen aan de camera die ik van de Private Bankers uit Krimpen te leen heb. De fikse groothoek is in ieder geval erg aangenaam.
Via veel achterafstraatjes weer terug bij het hotel uitgekomen. Daar was de verleiding van een dutje groot, maar daar kreeg ik de kans niet toe. De badkamer blijkt ook een raam te hebben, met uitzicht op het Zhongshan park, en daar begon een groepje dames op leeftijd met het oefenen van hun stokken- en trommeldans.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
