deel 11

blijkt er toch zomaar een snoertje in de bureaula te liggen waarmee ik wel kan internetten. hierbij dus geheel onverwacht weer een update.....

The great railway bonanza !

fuzhou - Wuyishan, 10 april 2012

Al ruim drie uur achter de rug, nog drie te gaan, en nog geen minuut last gehad van verveling. Het leven aan boord van de trein is uiterst entertaining. Ik was blij dat ik vanochtend vroeg uit de veren was, ondanks mijn late treintijd, want het uitchecken bij het hotel nam nogl wt tijd in beslag. Geen verrassing qua prijs in ieder geval. Ook de taxirit naar het station ging zeer traag, onder andere door een gecrshte bus midden op de weg.
Het station was groot en zowaar efficient. Meteen duidelijk in welke wachthal je moest zijn. Daar ging iedereen vanzelf min of meer netjes in de rij staan bij de gate, en zo hobbelde iedereen op de tijd de trein in. Alleen maar gereserveerde plaatsen, dus geen gedoe. De trein vertrok dan ook op de meniuut precies op tijd.
Mijn buren in de trein hebben vooral veel bagage bij zich. De vel te grote tas met vrolijk beertjespatroon is inmiddels gescheurd. Hij paste niet onder de banken, zelfs niet met veel persen en duwen. De inhoud puilt er nog net niet uit. Verder heeft iedereen uiteraard heel veel eten bij zich. In ieder geval een zak met spullen om op te knagen: pitten, nootjes, maiskolven of rietstengels. Dan heeft ook iedereen z'n portie instant noedels al achter de kiezen. Na twee keer leeg gepasseerd te zijn is de warme hap catering gelukkig ook een keer met lading langs gekomen, zodat ik een heerlijk rijst met groenten-ei-en-eest prutje heb kunnen nuttigen.
Op dit moment is een van de conducteurs bezig met zijn tel-sell-act. Hij doet een headsetje op en begint iets aan te prijzen. Een collega heeft een uur eerder al een onmisbare vulpotloodset aangeprezen, bij deze duurde het iets langer voor ik doorhad waar het om ging. Hij wreef veel over zijn hoofd, en deed iets met een ballonnetje, en toen kwam de ap uit de mouw, in de vorm van een potje smeersel. Her ruikt nu inmiddels enorm naar tijgerbalsem. Zoiets is het dus. Er zijn kaarten met toelichtingen uitgedeeld, en de potjes worden nu redelijk verkocht.
Dat het niet alleen maar rijdende middeleeuwen zijn bewijst mijn achterbuurman, die onverstoorbaar film op zijn laptop zit te kijken. En ik zit gewoon lekker te typen. Dat gaat toch een stuk makkelijker dan schrijven in een boekske, met al dat geschommel op de rails.
Het is zowaar ook prachtig weer. Als dat de komende dagen zo blijft dan wordt het een geweldige finale. We rijden door mooi heuvelig gebied, langs een rivier, waarin veel kweekvijvers drijven. Ik weet nog steeds niet goed wat daarin groeit. Ik vermoed iets vn schelpdieren.
De tijgerbalsemman is inmiddels uitverkocht. Het wachten is op de volgende act. En op meer catering. Er rijdt in ieder geval iemand met fruit langs, en natuurlijk ook met drankjes en meer knaagwerk. En dan is er ook nog de vrouw met de illegale handel. Als er even geen personeel in zicht is doorkruist ze de wagons met twee sporttassen, alsof ze een gewone passagier is; maar ze heeft eieren en groene pruimen in de aanbieding. Zodra er een conducteur of cateraar verschijnt gaat ze snel ergens zitten en doet of ze zich verveelt. De reizigers spelen het spel fijn mee, en het kan haast niet anders of het personeel doet dat ook.

Een balkon in de zon, dat is wat me wachtte in WuyiShan. Ik moest er ook wel even op wachten, want de dames van het hotel hadden nog nooit van Agoda gehoord. Terwijl ik daar toch geboekt en, belangrijker, betaal had. Na heel veel heen en weer gebel bleek het dan toch in orde. Het was behoorlijk warm en benauwd. Het had er vandaag wel geregend en alles dampte nu na in het late zonnetje. Het was ook veel drukker dn ik zo midden in de week verwacht had. Veel grote groepen Chinezen. Heel gezellig dus. Anders zou het hier echt heel raar leeg zijn. Het is echt zo'n wintersport stadjs, maar dan zonder de sneeuw. Een lange straat met de lokale specialiteiten: thee (heel veel thee), houten beelden en tafels en eettentjes met heel veel verschillende soorten paddestoelen. De eertse soort bij het avondeten geprobeerd. Geen idee welke natuurlijk, maar het was lekker. Er wren zowaar nog twee andere toeries, van het nerdy outdoor type. Zij gingen aan de vis, ik beperkte me tot tahoe. Ik had tijdens het eten uitzicht op een hok met een konijn, een kip en iets fazanterigs. Ben benieuwd of die het einde van mijn verblijf hier gaan halen.
Ik heb drie dagen om het gebied te verkennen. Nog geen idee hoe dat moet. In town was werkelijk niets met tekst en uitleg, maar dat vind ik hopelijk morgen wel. De eerste theevelden heb ik in ieder geval al gezien. En op een plein vlak bij het hotel werd door de plaatselijke dames, en een enele verdwaalde heer, gelukkig ook gewoon gedanst, bij het licht van een enorm videoscherm.


Dampende bergen

WuyiShan 11 april 2012

Nee, vreest niet ! Het gaat hier niet weer over mijn stoelgang, maar over de rotsformaties van Wuyi. Wereld erfgoedm een vijfvoudige A-status, en tamelijk veel gedoe. En warm en nat dus. Bij het opstaan was het droog, na het ontbijt goot het, en dat bleef de hele dag zo schommelen.
Je blijkt alleen bij de noordelijke ingang een kaartje te kunnen kopen, voor zowel het park als voor de bussen. Maar je kan daar dan weer niet min of meer normaal het park in. Je moet dan meteen een etappe met de bus doen. Dat bus systeem lijkt goed geregeld; busjes rijden de hele dag een vaste route, en bij alle beginpunten van de trails kun je uit- en instappen. Althans, dat leek mij de bedoeling. Maar de meeste busjes blijken min of meer gecharterd door groepen Chinezen, die zich dan niet perse aan de route houden. Je mag dan vaak wel meerijden, maar je weet niet waar je terecht kunt. Noou zijn de mogelijkheden gelukkig beperkt. Vandaag heb ik op mijn gemak 2 van de 6 scenic spots gedaan. Ook de drie dagen entreekaart is aan regels onderworpen. Je mag iedere spot maar een keer doen. Dus niet zomaar drie dagen willekeurig rondstruinen. Er moet dus nog gepland worden ook. Vandaar dat die Chinezen zich zo graag in groepsverband lasten rondrijden. Hoeven ze helemaal nergens over na te denken
Ik begon met de meest populaire spot, de Heavenly Tour Peak. Hele busladingen werden daar via smalle trapjes de berg opgejaagd. In principe via eenrichtingverkeer, maar daar hield uiteraard niet iedereen zich aan. Wat wel weer iedereen deed was op dezelfde plekken foto's maken. Dus dan stokte de verkeersstroom weer. En het was dan ook niet even snel een foto vanaf het hekje, maar iedereen moest elkaar natuurlijk op de foto zette, dus dan was de hele trap geblokkeerd. Ik heb gelukkig de irritatie tot een minimum weten te beperken, maar het kostte moeite vandaag. De omgeving was groots en meeslepend, dat dan weer wel. Het was flink zweten de hele dag, hoewel het helemaal niet warm was. De lucht was enorm vochtig. Bril en cameralens besloegen regelmatig. De zijpaden van de hoofdroutes waren het mooist, en lekker rustig. Zo belandde ik bij een afgelegen Tao tempel, met een groot Lao Tse beeld erbij. Een soort lollige versie van die in Fuzhou. Bij de Small Light Crack, of zoiets, in ieder geval een hoge smalle scheur in een rots, waar je uiteraard doorheen kon klimmen, was de omweg langs een theeplantage weer leuker. Blijft toch ook mooi om te zien. Meeliftend met een tourbusje belandde ik uiteindelijk weer min of meer bij het dorp. Ben benieuwd of het me morgen lukt daar ergens op te stappen.
Weer twee nieuwe paddestoelsoorten gegeten, en een ondefinieerbare stengel. Met een biertje deze keer. Vond ik wel weer kunnen. Hoewel de weegschaal in de badkamer daar anders over lijkt te denken. Ik hoop dat hij kapaot is, want hij geeft 92 kilo aan. Terwijl ik al enkele jaren in de veronderstelling leef dat ik ergens rond de 86 zit.....


Nog meer natte sokken

Wuyishan 12 april 2012

Wil je dramatische wolken, dan zul je ze krijgen ook. Alleen jammer dat er zo ongelooflijk veel regen uit kan vallen. Ondanks de gigantische hoeveelheid water die er vandag viel, heb ik het naar verhouding nog redelijk getroffen.
Omdat ik gisteren pas de tweede helft van de dag flottieljes bamboevloten langs zag komen, leek het me een goed idee om daar de dag mee te beginnen. Maar er waren meer mensen die dat bedacht hadden. Hele tourbussen vol werden er bij het beginpunt afgezet. Er was een loket open (het loket bij de hoofdingang had de act wel op de prijslijst staan, maar de nukkige kassiere reageerde uiterst gepikeerd dat ik daar naar vroeg. Hoe kwam ik op het idee !) en ik had drie tourleiders voor me staan, met enorme pakken geld. Dat kon dus wel even duren, maar wonder boven wonder vonden ze dat zelf toch ook wel wat gortig, dus er ging een extra loket open voor de groepen, zodat de loslopende toeries sneller een kaartje konden kopen. Ik mocht dan wel loslopend zijn, ik mocht niet zelf bij willekeurige mensen aanschuiven om op zo'n vlot te stappen. Dat is teveel gekkigheid. Alle individuen werden verzameld en netjes in groepjes van 5 , het aantal op een vlot, doorgelaten. Zo belandde ik in het gezelschap van 4 in geel plastic gehulde stadse verwende meiden. Met hun Louis Vuitton tasjes en Chanen iPhone-hoesjes. Ik zat achter ze op het vlot, dus ik had naast het mooie landschap ook prima zicht op hun bezigheden en reacties. Bij het betreden van de eerste stroomversnelling werd het vlot uiteraard al overspoeld door een flinke golf water. Gelukkig hadden ze allemaal ook plastic zakken om hun schoentjes. Na korte tijd zetten de voorste twee een muziekje op, ieder met een oordopje uit een mobieltje. Het andere oor hielden ze toch nog vrij voor de tekst en uitleg van de voorste stuurdame.
Het tochtje was heerlijk rustig en prachtig, ook al voeren we in een kolonne van een vlot of twintig. Dat stoorde niet. De entourage was groot en mooi genoeg. Ik heb ze niet geteld, maar het zijn negen bochten in het parcours. Langs steile hellingen, rotsen in rare vormen (daar zal de meeste uitleg ongetwijfeld over gegaan zijn: links ziet u de poepende draak, en rechts de geeuwende Boedha, of zoiets) en kolkende stromen. De hele reis was het keurig droog, dus het gele plastic van de dames was niet echt nodig. Maar we hadden nog niet aangelegd bij het eindpunt of er brak een stortbui los, niet normaal meer. Ik wist het bovenkijf droog te houden met mijn pluutje, maar vanaf de dijen was ik al snel volledig doorweekt. Het was duidelijk geen weer om ook nog een piek te gaan beklimmen. Gelukkig was het lunstijd, dus ik ben maar naar het dorp gelopen om bij de Dico's weer zo'n fijne garnalenburger te eten. Het was steeds even veelbelovend droog, maar als ik dan weer op pad ging, barstte het weer los. Dus maar even terug naar het hotel om de broek te laten luchten en andere sokken aan te doen. Probleem is wel dat het zo vochtig is dt niks meer goed droogt.
Wandelen leek me deze middag geen optie meer, dus ik heb een taxi genomen naar Xiamei. Een oud thee handelscentrum, met nog heel veel zeer mooie Qing bebouwing uit de 18e en 19e eeuw. Je kreeg er ongevraagd, en in eerste instantie ongewild, een gids mee, maar dat bleek noodzakelijk en helemaal niet hinderlijk; de beste man zei geen woord, en loodste me zeer efficient door het dorp. Het parcours voerde dwars door de huizen van mensen, dat had ik zelf anders nooit kunnen doen. Veel leuke inkijkjes dus. Al die grote panden werden nog bewoond en gebruikt, vaak nog steeds als theehandel. Hoewel het hele dorp als toerie attractie aangeprezen wordt, heb ik het nog nooit zo echt en on-opgefluft gezien. Ook nauwelijks of geen winkeltjes met troep. Wel in een van de bezochte huizen een achterkamertje met bric-a-brac. Altijd een feestje voor mij natuurlijk. Bovendien donderde er net een giga wolkbreuk los, dus we bleven daar even hangen. Het huis stroomde echt volledig onder via het open dak van de binnenplaats. Ik hd het idee dat de bewoners het zelf toch ook wel heftig vonden. De mooiste bric tussen de brak was een panoramafoto van ruim twee meter breed, een enorm groepsportret met honderden soldaten, met in het midden Mao zelve. Vraagprijs was 6000 Yuan (ruim 600 euri). Zelfs als ik daar een tiende van had kunnen maken had ik het niet bij me gehad, dus dat feest ging zeker niet door. Na heel veel gesteggel wel een leuk houtsnij decoratie meubel paneeltje kunnen kopen. De hele tocht door het dorpje duurde een uurtje, maar het was erg mooi en leuk, zelfs, of misschien wel juist, in de regen.
Ik hoop dat de broek morgen wel weer enigszins droog is. Of dat het zulk zonnig weer wordt dat ik de korte broek aankan, de enige andere broek die ik bij me heb.....