deel 7

na de regen, een verbrand hoofd

Quanzhou, 6 april 2012

Gisteren in Quanzhou aangekomen, na een rustig ritje door berg en dal, vooral in de wolken. Motregen die maar niet ophield, en 's avonds zelfs stromende regen werd. Dat is geen leuke binnenkomer in een nieuwe stad. Terwijl er genoeg leuke en mooie dingen zijn; drukke tempels, de oudste moskee van China (uit 1009 !), maar dat kijkt allemaal niet lekker vanonder de paraplu (die ik hier natuurlijk eerst moest kopen). Wel naast de moskee een leuk antiek en bric-a-brac wijkje gevonden, met ergens in een achterkamertje drie fraaie grote foto's van 50'er jaren Chinese gezinnetjes. De heb ik dus maar van de vergetelheid gered en meegenomen. In de gaarkeuken naast het hotel een menu met kippenpoot in sesamsaus gegeten. Ik moet toegeven dat het lekker was; en ik moest weer eten met een plastic handschoen aan. Ze krijgen hier blijkbaar niet graag vieze vingers.
Helaas zit er een kapsalon op mijn verdieping van het hotel. Dan weet iuk inmiddels wel hoe laat het is...
Vandaag liet de zon zich weer zien. Tijd voor een uitstapje naar Chongwu, een ommuurde stad aan de kust. Achterop een brommer naar een ander busstation. En dat is in zo'n drukke stad toch andere koek dan bij Willie achterop door de bergen. Dit was zo nu en dan ronduit eng te noemen. maar wel lekker vlot :-)
Chongwu is de "steen-hoofdstad" van China. Fabrieksterreinen vol met blokken en platen steen, en, veel leuker, parkeerterreinen vol met sculpturen in de meest buitenissige vormen, soorten en maten.
De oude stad bleek erg charmant, ondanks de nogal kille natuurstenen bebouwing. De vrouwen hadden een zeer apart kapsel, met een spel midden op het hoofd, en daar weer een soort theedoek overheen.
Aan het strand gegeten, en na een week reizen in een kustprovincie ontkwam ik nu ook niet aan het aanwijzen van een beest in een van de aquaria voor de deur van het restaurant. Allemaal even onaantrekkelijk in mijn ogen. Gelukkig hingen er aan de muur ook foto's van de maaltijden zoals ze op je bord verschenen. Ik koos maar iets uit dat er meteen eetbaar uitzag, zonder je eerst door allerlei schubben, vinnen poten en schilden heen te moeten werken. De witte plakjes op de foto bleken afkomstig uit een enorme schelp. Geen idee wat het was. Ik heb de kleinste maar uit de bak water laten halen en ben toen snel op het terras gaan zitten. Ik wil niet weten hoe dat van schelp naar bord komt. Maar, het was uiterst eetbaar, gewokt met uien, bleekselderij en paarse sliertjes. Veel taaier dan ik verwacht had. Beetje inktvisserig. En een biertje erbij voor de feestvreugde. Dat zorgde er dan wel weer voor dat ik terug in nde warme schommelende bus bijna in slaap viel.
Terug in de stad weer op de brommer. Weer bij een wegpiraat. Nu de grootste tempel van de stad, de Kaiyuan si, bezocht. Met twee grote stenen pagodes uit de Song-tijd.
Heel moeizaam Japans gegeten, in een klein tentje. Ik dacht Japans, dat kan ik wel aan, met een menu met plaatjes die ik wel herken. Helaas zat het anders in elkaar. er was geen link tussen tekst en plaatjes, en er waren geen handige combi-menu's. Op de gok maar wat genomen. Het was allemaal niet heel geweldig, maar dat werd ruimschoots gecompenseerd door het enthousiasme van het personeel. De chef kwam persoonlijk een titamisu van het huis als toetje brengen.
De dames van de kapsalon bellen alweer. Ik laat ze maar doen. Mijn hoofd is verbrand en staat dus niet naar hun diensten, officiele of onofficiele :-)