pieken zonder dalen

W vroeg zich terecht af hoelang dat goed kan gaan, al dat japan-geluk. nou, tot nu toe red ik het aardig. ik zou niet meer spreken van topdagen, dus zal ik het nu hebben over de piekmomenten van vandaag. weer een uitje, met trein en bus deze keer, een uur lang zigzaggend door dorpen en velden, eindigend in de bergen bij het Miho museum. ontworpen door IM Pei, aangelegd min of meer in een berg. je loopt via een tunnel door berg 1, en dan over een brug naar berg 2, waarin het museum zit. spectaculair qua ligging en ontwerp en omringende natuur. en dan heb je nog geen kunstwerken gezien. die blijken dan ook nog eens van ongekende kwaliteit. van Egypte tot India, van de Romeinen tot de Chinezen. allemaal zeer fraai gepresenteerd. ook spectaculaire cheesecake in de theetuin met uitzicht. ook angstaanjagend veel ontstellend vriendelijk personeel. en dat allemaal in een privecollectie van een nogal mrkante dame, die er weliswaar uitziet als Imelda Marcos, maar duidelijk wel smaak heeft.
in het restaurant serveerden ze macro-dynamisch vega voedsel, minstens zo fraai vormgegeven als het museum. en dan was het nog maar 2 uur toen ik er weer wegging....
terug in Kyoto naar een tempel gelopen die er vanaf de weg nogal oninteressant uitzag. maar wat bleek, binnen de muren begon het feest pas. een enorme lange houten hal uit de 12e eeuw, uiteraard in de loop der tijden na de nodige brandjes en stormen wat opgefluft. met daarin, als je het niet ziet geloof je het niet, een houten Boedha, Kanon in dit geval, geflankeerd door 1000 manshoge vergulde houten beelden. ik heb ze geteld, en het waren er echt duizend. enorm groots en meeslepend, en toch heel ingetogen.
bij wijze van contrast op het station in de mini-bios een anime gezien, over de geboorte van astroboy, en dan was het alweer etenstijd.
met de yen blijkt het toch minder slecht te gaan dan ik dacht, dus alles kost een paar centen meer dan gepland. maar ja, echte piekervaringen zijn onbetaalbaar.
nog ene paar highlights van gisteren: het Anime-museum. waar iedereen gezellig de hele dag strips kan lezen, liggend op de grond, of in de kunstgras-tuin.
op straat, tussen de salary-men, een lunsbox (bento) gekocht en in een parkje gegeten. ook weer een kick-bijna-voor-niks. in dat genre was ik ook de verwarmde wc^brillen nog vergeten. en dan s avonds noch naar het verlichte Nijo kasteel gegaan, om de cherryblossom-by-night te zien. dat lijkt kitsch, maar dat viel erg mee. er was zelfs nog iets, wat je het japanse equivalent van onze paasmarkt zou kunnen noemen. met veel sake en vette snacks en musicoirende dames in kimono.
tot slot heb ik dan ook nog een kapitaal aan treinkaartjes uitgegeven, maar daarmee reis ik de komende dagen dan wel met de bullettrain ruim 1200 km door het land. morgen van Kyoto, via Himeji, naar Hiroshima; en later daarvandaan naar Tokio. ik denk dat ik nog wel meer pieken aankan....