vossen met slabbetjes

het feest is begonnen! ik zal niet ieder stukje beginnen met de mededeling dat het een topdag was, want die volgen er vast nog vele. maar de eerste twee dagen waren topdagen.
de reis was lang, helaas. 11 uur in het vliegtuig, 1,5 uur in de bus van Osaka naar Kyoto. daar mocht ik het hotel nog niet in, dus meteen geheel slaperig en ongewassen de stad in. op naar de eerste luns!
de KLM deed tijdens de vlucht erg interessant met een quote van Cicero op de voerbakken: een mens eet om te leven, en leeft niet om te eten. aan boord is dat een hele wijze les, maar eenmaal in Japan ga ik toch wel een beetje leven om te eten...
in het enorme stationsgebouw op de 11e verdieping de food heaven bezocht. daar was het spitsuur, met lange rijen voor vrijwel alle restaurants. de tent met de kortste rij gekozen, voor een fijne maaltijd met drie soorten tofu, geserveerd met allerhande ondefinieerbare maar heerlijke dingetjes. ook over het eten zal ik proberen niet al te vaak uit te wijden, want dat zullen ook nogal eens piekervaringen worden.
maar eenmaal op straat ook weer een heleboel leuke alledaagse kicks-voor-niks. zoals daar zijn: diagonaal een kruispunt oversteken, kersenbloesem, geishas op straat, blikjes warme koffie uit de automaat (nou ja, die zijn bijna voor niks).
ik het Kyoto museum, bij een mooie expo over ontstaan en ontwikkeling van een bepaalde Zen-school, moest ik toch wel vechten tegen de slaap. meer koffie dus. en de eerste aankoop :-) een tekening, Meji-periode, kassakoopje.
vandaag een dagtochtje naar Uji. stralend weer. prachtige 12e eeuwse tempel, met een schitterende houten boedha erin. rond lunstijd begon het te regenen. na de luns (met aal en groene-thee-noodles) terug naar de trein, in de verwachting voor de rest van de dag indoor-activiteiten te zoeken, maar vlak voor de geplande halte zag ik het weer opklaren, dus toch uitgestapt bij de fusjimi-inari tempel. gewijd aan de vossengod Inari. maar vooral bekend vanwege de kilometers lange wandelpaden door de heuvels, overkapt met fel oranje poortjes, torii. meteen werd duidelijk waar Christo de mosterd voor NY vandaan had. veel klimmen en puffen, maar enorm de moeite waard. overal langs de route altaartjes met vossen erop; allemaal gekleed in een leuk rood slabbetje.
verder gelopen naar de Tofuku-ji. een grote Zen tempel, compleet met mos- en grinttuinen.
en dan is het alweer bijna dinnertime!