vakantie!

O o, zo'n middagdutje.... het lijkt zo aangenaam, maar daarna ben ik echt helemaal gebroken, wat toch niet de bedoeling is. als je daarna de straat weer opgaat slaat de hitte extra hard toe. zo hard zelfs dat ik weer moet bijkomen met een koffie en een taartje.
U begrijpt, het vakantiegevoel heeft hier in het zonnige zuiden dan toch echt toegeslagen :-)
Shymkent is een buitengewoon aangename stad, heel anders van sfeer dan de plekken tot nu toe. je zit hier echt in het hart van Centraal Azie. voor iemand met krachtige armspieren liggen Uzbekistan en Kyrgizstan en Tadjikistan op een steenworp afstand. en stenen liggen hier genoeg. qua opzet is de stad als alle andere, russisch dus, maar qua rommeligheid echt oosters.
Ik kwam gisteren pas om half 12 aan op het vliegveld. weer een leuke kleine aangelegenheid. als je uit de bus stapte die je van het toestel (overigens gewoon een oude 737, met licht doorgezakte stoelen, spontaan openspringende bagagekleppen en bij mij een losse stoelriem) naar de "terminal" bracht, stapte je door een poortje "gate to the city" en stond je meteen tussen de taxichauffeurs. je moest dan eerst half terug door een ander poortje, "gate to the baggage claim" om je tas op te halen. dat was hier een kleine verbetering ten opzichte van Semey: hier was wel degelijk 1 band. in de garage erachter zag je dan na verloop van tijd 1 mannetje alle koffers een voor een van de kar op de band leggen. maar goed, een taxichauffeur had ik dus al gespot. een in mijn ogen brave oude baas. leek me betrouwbaarder dan zo'n vlot type met zonnebril, midden in de nacht. men schijnt nogal eens mensen af te voeren naar een duister industrieterrein om ze daar van hun bezittingen te ontdoen. ondanks de lange duistere rit langs allerlei vage... industrieterreinen, werd ik netjes voor mijn hotel afgezet. weer zo'n fijn geval met akela's op iedere verdieping; die hier gelukkig ook weer een zaakje in drank, water en sapjes runden, zodat ik in ieder geval nog wat kon drinken voor het slapen gaan. er moest nog even ge-sms-t met de zaak worden, over een stoelen-tellers-kwestie mat een van onze spelers, zodat het 2 uur werd voor ik plat lag. dat middgdutje vandaag was dus ook wel een beetje nodig.
verder was alles vandaag hier meteen aangenaam. ontbijt met pap op het terras buiten, een leuk streekmuseum, met weer meer moooie kleden. ja, ze komen steeds dichterbij! een prettige Mega-mall, leuke parken en cafe's. het straatbeeld wordt hier volledig gedomineerd door de Kazachen. bijna geen Russen meer. ik val dus ook meer op, maar heb daar geen last van. er wordt zowaar ook meer engels gesproken. en de eerste echte toerie is gesignaleerd: een rare Japanner.
morgen hoop ik naar Turkestan te gaan, op dagtochtje, naar het bekendste mausoleum. dan is er nog een dagtochtje mogelijk, en dan ga ik door naar Taraz, wat dan waarschijnlijk de laatste halte voor Almaty zal zijn. dit voelt een beetje als deel 2 van de reis, in geheel andere sferen...