Beigang

Toch nog meer tempelverhalen! Maar van het soort dat uw tempelmoeheid spontaan doet verdwijnen. Vandaag weer een busreisje gepland, naar Beigang, naast Dajia de belangrijkste plaats in de Mazu pelgrimstocht. Al vroeg uit de veren, en het was zowaar ineens weer fris. Beigang ligt ongeveer een uur buiten Chiayi. Ze noemen het overal een township, maar het is eigenlijk gewoon een stad. In het centrum ligt het enorme tempelcomplex van de Chaotian Mazu tempel. Het geheel vult een ovaal plein, omringd door lelijke gebouwen, die evenwel een goed uitzicht bieden vanaf de daken. Ondanks het vroege tijdstip was het er al behoorlijk druk. Er vertrok net weer een optocht, zoals ik die ook in Lukang gezien had. Godenbeelden werden de tempel uit gedragen en in de draagbaren geplaatst, waarna de hele stoet met een hoop lawaai weer vertrok. Ik had het geluk dat ik een tijdje later ook het hele aankomstritueel van de volgende stoet kon zien. Het idee van het hele proces is me daardoor nu wel duidelijk denk ik. De stoet nadert de tempel door de straat voor de hoofdingang. De straat wordt symbolisch gereinigd met vuurwerk en het verbranden van papiergeld. Een man in trance loopt vooruit en voert allerlei bezweringen uit. Met verschillende objecten slaat hij daarbij zijn rug tot bloedens toe open. Dat fenomeen komt in meer religies voor maar had ik niet zo verwacht bij Chinezen eerlijk gezegd. De stoet stopt voor de poort, de draagbaren worden neergezet en de godenbeelden worden eruit gehaald en naar het hoofdaltaar van de tempel gebracht, voor een bezoek aan en de zegen van de moedergodin Mazu. Dat gebeurt dan weer heel prozaisch bureaucratisch met een sjerp en een certificaat dat omgehangen wordt. Waarschijnlijk tegen betaling. Ondertussen entertainen de begeleidende muzikanten het publiek buiten met zang en dans en acrobatische toeren. Vervolgens worden de beelden weer uit de tempel in de draagbaren geplaatst en vertrekt het hele circus weer. Dat hoort natuurlijk weer te voet, maar ik zag ook een groep de hele boel na een laatste groet in twee vrachtwagens laden. Na een road-side luns heb ik mijn bijdrage aan het Mazu ritueel onbedoeld geleverd, niet door papier of geld, maar mijn hoofd te verbranden. Uitgerekend tijdens mijn wandeling van ongeveer een uur naar het volgende township brak de zon door en werd het ineens heet. Ik raakte nog net niet in trance, maar na morgen zal het afbladderen wel beginnen denk ik. De Fengtian tempel was ook weer de moeite waard, qua omvang en afwijkende vorm, maar bleek veel meer een toerie-oord te zijn. Geen bezoekende tempelverenigingen hier.
Vanavond na een zeer curieus maar niet onplezierig gesprek met een dronken Rus op straat mijn culinaire geluk beproefd op de night-market. Die bleek hier helaas niet zo veel voor te stellen. Ergens een soepje met dumplings genuttigd, maar ik zag wel in dat ik daar de avond niet mee door zou komen, dus bij de locale Mos Burger ook nog een zeer geslaagde seafood rice-quinoa burger verorberd. Morgenochtend met de Alishan Mountain Railway naar een gehucht (of het zal ook wel een township zijn) in de bergen. Vanochtend zag ik al rijen bij de pendelbussen staan, dus het zal er wel hysterisch druk zijn. De trein is hier stevast uitverkocht. Gelukkig had ik op voorhand via het hotel wat kunnen regelen, dus als het goed is kan ik mee.