de man met de hamer

ik heb de hele dag met mijn notebook lopen zeulen, dus nu zal ik hem ergens in het openbar gebruiken ook! ben daarom neergestreken op een hip terras, tussen de rich and famous van Almaty, die allemaal met hun dikke Toyota landcruiser an komen rijden. de Ipad is hier populair. maar mijn Eeee PC doet het ook prima :-)
het bleek gisteren meer dan 40 graden te zijn geweest, en dat heb ik toch gewoon overleefd. vandaag was het wat minder heet. nu toch eindelijk de zonnebrndcreme gekocht die ik op schiphol had laten schieten. daar moest je meteen aan de Lancome of andere dure gribusmerken. daar werd je dan ook wel meteen mooier en 10 jar jonger van, maar toch. voor 2 euri had ik vndaag een fijne tube bricobi smeersel.
vanochtend was ik op weg om de eerste reis-etappe te boeken. ofwel naar Taraz (linksom) of Semey (rechtsom) had ik bedacht. leek me heel flexibel, maar dat bleek ook tamelijk naief. een dag van te voren in de zomervakantietijd iets willen boeken bleek niet mee te vallen. op advies van de gids naar enkele reisburootjes. die bleken me of niet te begrijpen, of dicht te zijn; de meest behulpzame lachte me toch nog vriendelijk uit toen ik suggereerde het op het sttion te proberen voor een treinkartje. naar de meeste bestemmingen is mar 1 trein per dg, en die zit dus vrij snel vol. Taraz leek me met "slechts" 9 uur de meest acceptabele start, maar helaas. ook geen vluchten. de eerstvolgende pas over 3 dagen. bij een nder burootje konden ze me nog een vliegticket bieden voor 3 ugustus naar Semey. maar gewoon gedaan dus. 1,5 uur vliegen in plaats van 20 uur treinen. leek me wel een aardig overtuigende reden om te doen.
Als straf voor deze luxe uitspatting de hele stad doorkruist naar de bushalte voor Medeu. een bomvolle rammelbak de stad uit, de bergen in. bleek een populair uitje voor veel Kazakken. hele gezinnen tuften er heen. mij ging het min of meer om de ijsbaan, maar de meeste mensen gingen vor de dam, die er vlak achter ligt. het stadion bereiken ging nog wel, maar de beklimming van de dam was andere koek. omdat er in het stadion toch een paar hete maanden niet geschaatst kon worden, verveelde de man met de hamer, die hier in de bergen woont, dat is publiek geheim, zich te pletter. en dan is een puffende toerie natuurlijk een leuk doelwit. heel irritant is dat je tijdens de klim (800 treden volgens de gids) nooit de eindstreep zag. dacht je er eindelijk te zijn, bleek net voorbij de hobbel de volgende trap al klaar te liggen. maar ik heb het, net als de andere puffende klimmers, toch gehaald. en dan was er helemaal geen stuwmeer, maar een lege vallei. wel mooi, mar toch een typisch geval van anti-climax.
als beloning voor dit afzien mocht ik dan weer gewoon een tochtje met een kabelbaan doen naar Shybulak, het lokale wintersportdorp. omdat er in heel Medeu qua eten alleen maar vleesfeest was, vertrok ik met enkel een Magnum op de maag naar boven. ritje van een kwartier. en boven ws het slechts 18 graden. wat een kou. heel bizar uitzicht, groene skipistes met grazende paarden erop. en veel wandelaars. tijdens een kort regenbuitje even geschuild met een cappucchino. de gluhwein was er alleen in het seizoen.
net toen ik weer omlaag wilde, begaf de lift het; maar dat was na een minuut of 10 weer verholpen. beneden net op tijd om me nog in de volle bus te persen, en als haringen in een ton werden we weer netjes in Almaty afgeleverd.
en dan is de ijskoffie weer bijna op, en de batterij bijna leeg. tijd om verder te gaan dus. eten moet vanavond goedkoper. gisteren in de "dure" italiaan kreeg ik meteen een hoer aan tafel, en dat hoeft van mij dan weer niet zo nodig....