Zao Onsen - Shibu Onsen

Na een zeer lange reisdag zijn we aan het eind van de middag aangekomen in onze ryokan in Shibu Onsen, vlak bij het park waar de snowmonkeys te zien zijn. We vertrokken om half 10 met de bus uit Zao, wat weer het domein van de snowmonsters was.
Zao was zondermeer een hoogtepunt, zowel qua natuur als qua skiën. Niet dat mijn normen op dat laatste gebied erg hoog liggen natuurlijk. Ons pension was uitsluitend te betreden vanaf de skipiste, via een in de sneeuw uitgehakte gang naar de kelder van het gebouw, tevens ski opslag. De ski verhuur was onderaan de helling, waar ook meteen drie liften vertrokken. De eerste middag alleen in het gebied het dichtst in de buurt geskied. In het hotel veel onduidelijkheid over het eten, of dat nu wel of niet in de prijs zat. En of er überhaupt iets te eten viel. Op de aangekondigde tijd van 18 uur was het restaurant nog uitgestorven. We hadden onze gewone schoenen in de locker bij de verhuur laten staan, dus als we nog in het dorp wilden gaan eten zouden we eerst op onze skischoenen de helling moeten afklossen. Gelukkig dook op de valreep de enigszins excentrieke baas op, die toch nog een verrassend lekkere pizza wist te serveren. De tweede dag stond in het teken an heel veel zon, heel veel sneeuw en de jacht op de snowmonsters. Om daar te komen moesten nogal wat toeren uitgehaald worden. Een ingewikkeld parcours an liften en afdalingen. Sommige verbindende stukken waren vrijwel vlak, dus er moest flink gekluund worden. Gelukkig was er iedere 10 meter wel weer een nieuw schitterend vergezicht of ander fotomoment. In het gebied van de snowmonsters, onder de hoogste top, was het uiteraard behoorlijk druk. Wij hadden nog net zicht met veel zon, maar het begon op die hoogte al aardig te betrekken. De monsters, naaldbomen bedekt een flinke sneeuw /ijslaag zorgden voor een bizar en bovennatuurlijk landschap. De afdalingen in dit gebied waren ook prachtig. Overal goede sneeuw en nergens rijen bij de liften. Om aan het eind van de middag weer terug richting ons gebied te skiën moesten we nog een keer de hoogste top op. Die was nu geheel in wolken gehuld. Het zicht was er hooguit 10 meter. Alles volledig wit, geen idee waar de geveegde baan begon of eindigde. Gelukkig konden we al snel afslaan. De route terug was tamelijk ondoorgrondelijk. De manier waarop de afdalingen en pistes op de kaart stonden voldeed niet helemaal aan ons ruimtelijk inzicht. Maar we waren op tijd terug. Moe maar voldaan. Klaar voor de sake. En diner in het dorp, omdat we geen zin hadden in de spaghetti of hamburger van de hotelbaas.
En vandaag dus van 11 tot half 5 in de trein gezeten. Ruim 550 kilometer. Eerst twee lange stukken in de shinkansen, met een vlekkeloze overstaptijd van 8 minuten. En vanaf Nagano nog drie kwartier met de panorama boemel naar Yudanaka. Daar stond iemand ons zowaar op te wachten, zodat we de twee kilometer naar het hotel lekker konden rijden. Een ryokan traditionele stijl, weliswaar geheel gevuld met toeristen, maar daarom niet minder leuk. Onszelf in de kimono gehesen en aangeschoven, op de grond helaas, voor het prachtige en heerlijke avondmaal. Vannacht slapen (of wederom veel wakker liggen) op de futon. Morgen om 9 uur worden we naar het apenpark gebracht. Nog een laatste wandeling door de sneeuw en dan in de middag door naar Tokyo, voor de laatste twee dagen.