Trappen, pieken en een cliffhanger

Het contrast tussen gisteren en vandaag had niet groter kunnen zijn. Van rust, natuur en provinciestad naar drukte in een wereldstad. Want iedereen komt dan wel naar Xian vanwege de eeuwenoude cultuur, ondertussen wonen er wel 12 miljoen mensen. De stad breidt zich dan ook steeds verder uit in de vorm van zgn 'gated communities' : ommuurde terreinen met daarop een paar grote woontorens met veel groen en pleinen ertussen. Het domein an de chinese middenklasse. Datzelfde principe verspreidt zich over heel China. Ook in Pingliang schoten dergelijke torens overal uit de grond. Maar op een steenworp afstand ligt daar dus de Kongtong berg. Een van de heilige bergen uit het Tao universum. En even over negenen verscheen inderdaad het mannetje van de antiekmarkt in een hagelwitte volkswagen. Ik was dus verzekerd van transport en, naar bleek, een prima gids. Hij kwam wekelijks in de bergen met zijn vaste-klanten-kaart en kende er bijna iedereen. En wist de weg dus. Niks kabelbaan, gewoon vanaf beneden via de trappen omhoog. Ruim 1000 treden tot aan het grote tussenstation en daarna nog eens minstens zoveel naar de top op ruim 2100 meter. Het was dus zweten en afzien, maar ongelooflijk de moeite waard. Op ieder topje of piekje of plateau een nieuwe tempel, variërend van enkele eeuwen oud tot nog niet af. Overal spectaculaire mooie vergezichten. En het collectieve afzien, zorgde voor een soort verbroedering die het overal erg gezellig maakte. Het mannetje moest bij twee stalhouders op de berg een boek afleveren, dus daar bleven we dan weer even uitpuffen. Het leverde mij een gecalligrafeerd gedicht op en een boek van de maker (dat dus ook mee omhoog gesleept moest worden). En de hele weg zeer veel bekijks. Ik ben nog nooit zo vaak met zoveel mensen op de foto gegaan. Met alle plezier uiteraard. Al was het maar als excuus om weer even stil te staan. Pas halverwege middag stond er een luns op het programma, waar ik hard aan toe was. Ik weet nu ook door observatie van mijn gids dat er echt geen beschaafde manier is om noedelsoep te eten. Gewoon bril afzetten, boven de bak gaan hangen en slobberen maar!
Vandaag vrij vlotjes met de bus naar Xian, een rit van 300 kilometer. Afgezet in de oude stad, dus ik moest met de metro naar noord, waar ik een hotel vlak bij het hsl station heb. Morgen vertrek ik voor een dagje, 21 uur om precies te zijn, naar Chengdu. Wat ik daar te zoeken heb laat ik nu nog even aan de klif hangen, om uw aandacht nog een dagje te vangen. Het wordt een onderdompeling in hypermodern China, te beginnen dus met een kleine 900 kilometer treinen in 3,5 uur tijd. Aan deze trip is een voorbereiding van enkele maanden vooraf gegaan, met veel logistieke, communicatieve en financiële hobbels. En wat dat op gaat leveren, dat hoort u als het goed is morgenavond!