Vandaag was de dag waarvan ik hoopte dat die eens komen zou. En met een sportieve nicht als reisgezelschap en selfie-stok-achter-de-deur kwam het er vandaag dan ook van: skiën in Japan. Je bent een snob of je bent het niet. Na een tamelijk slechte nachtrust niet overdreven vroeg op stap. Ontbijt op het station, met de lokale alles behalve rapid trein naar Teine, en daarvandaan met de bus naar Teine Olympia, ooit de locatie van de Olympische winterspelen. Op zeer efficiënte wijze aan ski's en liftpas geholpen en omhoog met de eerste stoeltjeslift. Lichte sneeuwval en behoorlijk koud, maar prachtige ambiance, met berken in plaats van naaldbomen zoals ik gewend was in de Alpen. En liftpersoneel dat met een bezempje het stoeltje schoonveegt voor je gaat zitten. Waanzinnig mooie verse sneeuw. Geen wachttijden bij de liften. En lunzen met een vega curry. Vanuit het Olympia gebied is een verbinding mogelijk naar het highland gebied. Daarvoor moesten helaas nogal wat vlakke stukken worden afgelegd, wat voor mij op ski's nog wel te doen was, maar voor A op de snowboard kwam dat neer op veel lopen. De afdalingen in dat hogere gebied waren nog mooier, maar door de sneeuw en de invallende duisternis werd het zicht daar al vroeg slecht. Om half vijf sloten de liften daar dan ook al. Maar in Olympia ging het avond skiën verder, onder kunstlicht. Na een korte cateringstop nog volop genoten van de twee pistes. Vrijwel geen andere skiërs, dus volledig vrij spel. Een enorm vervreemdend decor, zo tussen de bomen onder de spotlights. Kicks voor niks (nou ja, bijna dan). De inspanningen beloond met een sapporo biertje en inktvis bitterballen, en weer met bus en (aanzienlijk snellere) trein terug. Een ordinaire garnalenburger bij de MOS burger deed het gezonde buitenleven weer efficiënt teniet. Hopelijk gaan de fysieke inspanningen wel voor een betere nachtrust zorgen.