Knakworstjes

Ondertussen reizen we vrolijk verder. Met licht fysiek ongemak in de vorm van half ontvelde hielen. De ecco schoenen blijken een randje te hebben waar mijn anatomie geen rekening mee gehouden had. Zodoende inmiddels ook pleisters aan de uitzet toegevoegd. De ervaringen van de afgelopen dagen waren vooral erg provinciaal. En dat is niet noodzakelijkerwijs negatief bedoeld. In Penza logeerde ik in hotel Rossia, een reliek uit duistere Sovjet tijden. Waarbij het personeel ook enigszins in het verleden was blijven hangen, qua stugheid. Maar verder was het er prima logeren, eten en Lenin bekijken vanuit de McDonald's. er was ook een leuke grote markt die ik nog net mee kon pikken voor ik weer op de trein moest. Door naar Tambov. Ook daar weer een kloeke en strenge administrator bij de receptie van het hotel. Sprak enkel Russisch en liet duidelijk merken dat ik dat ook maar getroost doen. er moest uiteraard een hoop onzin geadministreerd worden en gezamenlijk kwamen we daar dan toch wel weer uit. Ze ontdooide enigzins toen ik eigenlijk ook een soort administrator bleek te zijn. Alleen wifi gebruiken zonder Russisch telefoonnummer, dat bleek echt niet te kunnen. Het ontbijt bestond er uit macaroni met kaas en knakworstjes. Die knakworstjes zitten echt overal in en op. Van pizza tot broodjes, je kunt er donder op zeggen dat, ook al zie je ze niet, ze er toch in verborgen zitten. Ik probeer ze al niet eens meer te vermijden. Na een avondetappe met de trein gisterenavond laat in Voronezh aangekomen. Weer een stad van enige omvang en met enige inhoud. En met een heel leuk hotel, waar ze bij de receptie ook geen Engels spreken, maar wel heel handig gebruik maken van de vertaalprogramma's op de computer. En waar ze gewoon hun eigen mobiele nummer gebruiken om mij toch toegang tot de wifi te geven. Een andere generatie. Die generaties leven hier naast en langs elkaar. Bij de McDonald's op het terras zaten vanmiddag jongeren op hun mobieltjes te staren en oudere heren te schaken. Een oud vrouwtje schuifelde er rond en at snel de restjes op als mensen weggingen, voordat het personeel kwam opruimen. Niemand zag het of wilde het zien..... Morgen een korte treinrit naar Lipetsk. Ook weer niet een bruisende wereldstad, maar vast wel weer goed voor een dagje slenteren.