Vorstelijk slapen?

De ober heeft het vooral druk met het naar buiten en weer naar binnen laten van de hond, een enorme chow-chow. De meeste klanten zitten hier minimaal een uur op een kop koffie, dus zoveel werk heeft hij ook niet. Ik heb net de befaamde Jeonju Bibimbap achter de kiezen. Alleen de bijgerechtjes vulden al een hele tafel. Het was heerlijk, en ook de lokale alcoholische specialiteit, rijstwijn met suiker, kaneel, gember en kruiden ging er erg goed in. Geen taart meer toe dus, alleen een cappuccino, waarmee ik dus gerust een uur kan blijven zitten computeren.
De dag begon ook al met lang zitten met koffie; op het zuid station van Daejeon zou er zeker ieder uur een trein naar Jeonju gaan, maar blijkbaar pas vanaf 12 uur. Dus ruim de tijd om te hangen met koffie en een krantje. Veel aandacht voor de nieuwste fratsen van buurman Kim Jung-un. Die kondigde in zijn nieuwjaarstoespraak verbeteringen aan in de relatie met Zuid-Korea. Daar hebben ze hier dan weer niet zoveel vertrouwen in. Kim stal verder de show met de opening van een heus ski resort. Ik voorzie hier de ultieme decadentie voor westerse snobs, die alles al gezien en gedaan hebben: op wintersport in Noord-Korea.
De treinreis zelf duurde ook maar net een uurtje, maar over een zeer geringe afstand. En iedereen hield de gordijnen stijf dicht tegen de zon, dus ik heb vrijwel niets van de umgebung gezien. Door de zeer gebrekkige communicatievaardigheden van de taxichauffeurs kostte het me veel moeite om in het centrum te komen. De eerste hotelpoging was nogal boven mijn stand. In het oude stadsdeel, de trekpleister hier, zijn veel kleine pensions, maar die zijn voor een buitenstaander nauwelijks te herkennen. Gelukkig was er een behulpzame ajumma (= hyperdynamische bejaarde dame) die me op sleeptouw nam langs wat voordeuren. Uiteindelijk belandde ik bij een heuse koninklijke familie. De heer des huizes is de zoon van de laatste koning, uit de Joseon dynanstie. Een mooi oud wooncomplexje, met kleine kamertjes, met papieren deuren en vloerverwarming en zowaar een eigen badkamertje (niet verwarmd). Straks moet ik nog gaan uitvinden hoe ik hier een slaapplaats maak van de stapel dekens en matjes. Warm is het in ieder geval wel, dat heb ik al gemerkt.
Tijdens al dat wachten heb ik vandaag ook uitgebreid de tijd gehad om de RuifGeit te scannen op verdere mogelijkheden. Er kan uiteraard veel te veel. Maar mijn oog is nu gevallen op het eiland Jeju. Als de boot- en vliegmogelijkheden er zijn, lijkt me een boottochtje van Mokpo naar het eiland wel wat, om na een paar dagen terug naar Seoul te vliegen. Maar eerst verder Jeonju verkennen. Vanmiddag alleen de portret-schrijn van een oude Joseon vorst bezocht, mooi gelegen, als een park midden in de oude stad. Tegenover de oudste katholieke kerk van Korea. Daar zijn ze hier dol op, maar kan mij iets minder boeien.
De cappuccino blijkt hier 4 euro te kosten.... Een betere blik op de clientèle leert dat dit wel eens de hipste tent in town zou kunnen zijn. Maar goed dat ik geen taartje heb genomen.
Terug in mijn kamer heb ik inmiddels een bed gearrangeerd. Het ene ding lijkt het meest op een dekbed, maar het andere ding is zo dun, dat kan nooit een matras zijn. Alleen de zak rijst is duidelijk, dat is het kussen. Ben erg benieuwd hoe mijn rug en heupen op deze historische couleur locale gaan reageren.....