To be, of niet....

There's something rotten in the state of Korea. Maar wat het precies is, daar kon ik niet achterkomen. Bij aankomst gisteravond viel me al op dat er ongelooflijk veel politie op de been was. Letterlijk busladingen vol werden uitgestort over de stad. Mijn zorg was echter het vinden van het hotel, dus overdreven veel aandacht heb ik er niet aan besteed. Het hotel, in een klein steegje, was zowaar snel gevonden. Klein, praktisch, zeer centraal gelegen, met vloerverwarming en een elektrieken deken, en geen al te hoog love-motel-gehalte. Na het eerste bibimbap avondmaal geheel volgens verwachting de hele nacht wakker gelegen, als een gegrilde tonijn; heet geblakerd aan de ene kant, koud aan de andere kant. Pas onder de ochtend blijkbaar toch in slaap gevallen, want ineens was het half twaalf. Het ontbijt werd dus een luns.
Ondertussen ging de belegering van de stad vrolijk verder. Nog steeds niet duidelijk waarom. Op Seoul Plaza werd vrolijk geschaatst, niets merkbaar van enige spanning. Grote drukte ook in het winkelhart van de stad, waar ik na enig zoeken het Myeongdong theater vond. Ik was van plan daar Hamlet te gaan zien en moest eigenlijk vrijwel meteen aan de bak. Er was vandaag alleen een matinee, en morgenavond was al uitverkocht. Nog net tijd om even snel ergens wat te snacken. Terug bij het theater kon ik de ingang nauwelijks vinden; de hele straat werd geblokkeerd door een enorme menigte gillende bakvissen, met een mobieltje in de aanslag, dringend rond een auto. Hamlet was blijkbaar gearriveerd. Ik ken zijn naam niet, maar zijn gezicht kwam me wel bekend voor uit Koreaanse films. De lokale Brad Pitt, of Barry Atsma, zo u wilt.
Het was een mooie voorstelling. Met de oorspronkelijke Engelse tekst op een beeldscherm naast de toneelopening. En de beroemdste zinnen werden niet door Hamlet in de voorstelling uitgesproken, maar volgden op band, als een soort epiloog.
Op straat liepen, naast veel politieagenten, inmiddels ook de nodige mensen met vlaggen. Maar allemaal met voor mij onleesbare teksten, dus nog steeds geen idee wat er gaande was. Het konden net zo goed verzamelende toergroepen als demonstranten zijn. Gelukkig bood een combi van tv en internet het antwoord: er wordt al dagenlang gestaakt door een deel van het Korail spoorwegpersoneel, uit protest tegen de komst van een tweede spoorwegmaatschappij, die een eigen hogesnelheidslijn mag gaan exploiteren. Men vreest privatisering. Korail en de overheid dreigen met ontslag van de stakers, vakbonden duiken er bovenop, en zie daar, een demonstratie. Het treinverkeer is al een tijdje ernstig ontregeld. Geen idee dus of ik overmorgen met de trein weg kan naar mijn volgende bestemming. Anders wordt het de bus, of niet, dus.