De plaats met de moeilijke naam

De dames van Hotel Prestige doen de naam van de tent eer aan. Ze hebben was voor me gedaan en me van internettoegang voorzien. De heren zitten te roken en kijken tv. Het is ook overal ter wereld hetzelfde.
Ik ben voor de tweede dag in een plaats waarvan ik de naam maar niet kan onthouden: Akhaltsikhe. Om van de uitspraak nog maar te zwijgen. Het is eeb gat van niets, maar dankzij het mee-googlende thuisfront weet ik dat de vader van Charles Aznavour hier vandaan komt. De stad ligt op de weg naar zowel de grens met Turkije als Armenie, dus het is hier weer een fijne smeltkroes. De reis hier naartoe vanuit Batumi verliep verre van vlekkeloos. De route was prachtig, door de bergen, maar zoals dat gaat bij bergwegen in moeilijke landen was de kwaliteit van het wegdek omgekeerd evenredig met de schoonheid van de omgeving. De eerste 2,5 uur tot Khulo gingen nog wel, maar daarna werd de weg een grindpad, en door de plotselinge regen een modderstroom. De weg stroomde sneller naar beneden dan dat wij naar boven reden. Toch jammer, want het uitzicht had heel mooi kunnen zijn. Boven op de Goderji pas hoosde het echt enorm, dus meer dan market "Edelweis" heb ik er niet gezien. Weer 2,5 uur, 2 kotsende kinderen en een paar wandelende nieren verder kwamen we dan toch aan in A. Daar klaarde het later op de avond op en was het nog best aardig toeven. Men leeft zicht hier uit in het decoreren van dakgoten en afvoeren, met allerhande leuk knip-en snijwerk in zink.
Vandaag een dagtochtje met een taxi nar Vardzia, een grottenstad met een kapel in de rots. Onderweg ook nog de nodige forten en kerkjes aangedaan. De chauffeur maakte er, zoals beloofd, echt werk van. De hele tocht was zeker zo mooi als de eindbestemming. Afgezien van de mooi beschilderde kapel, met een portret van Koningin Tamar, waren het toch vooral kale gaten in een rotswand, die in de hitte beklommen moesten worden.
Morgen reis ik verder naar Borjomi, de oorsprong van dat lekkere bronwater. Was ooit een populair kuuroord vor de Russen, en het water werd in de hele Sovjet Unie gedronken, maar wordt er tegenwoordig geboycot. Op tv tennist inmiddels een Russische dame tegen een Georgische (Petrova tegen Tachvili). Ze gaan gelijk op. De heren van het hotel zijn maar matig geinteresseerd.