vliegeren, en kamelen

ik heb me weer 100 km noordwaarts verplaatst en vertoef nu in Mehsana. een totaal niet ter zake doend provinciaal gehucht, waar helemaal niets is, maar dienst doet als uitvalsbasis voor het dagtochtje dat ik zojuist met goed gevolg heb doorstaan; de hele dag met lokale bussen door the countryside gehobbeld om de zonnetempel van Modhera te zien, en de waterput (eigenlijk stepwell, dat zegt het beter) van Patan. en daar ben ik dan van 10 tot 5 mee bezig geweest. toch een aardige werkdag. de tempel was prachtig, druk bezocht door schoolreisjes. de waterput was zeer spectaculair; 7 verdiepingen de grond in, met prachtige zuilengalerijen en trappen helemaal naar beneden, waar eens het water stond. maar het reizen is uiteindelijk toch het leukst. de etappes van Mehsana naar Modhera en daarna naar Patan gingen heel relaxed, de terugweg van Patan naar Mehsena was een kwestie van je de bus in vechten om mee te kunnen. dat lukte qua meekunnen, helaas niet qua zitten. anderhalf uur staan hobbelen, met mijn kop tegen het plafond dus.
en bij terugkomst in, en bij nadere inspectie van dit gat, blijkt geen gat zo klein of er is toch wel een cybercafe. gisteren was ik ook al zo verbaasd toen ik met had ingesteld op 2 dagen thali's eten zonder keuze, bleek er ineens een zaakje afhaalpizza's te leveren. kon ik gewoon in de hotelkamer aan de veg. en de jain-pizza met een jusje en appelen na.
de laatste dag in Ahmedabad was weer een klein piek-moment. speciaal vroeg opgestaan om het begin van het vliegerfeest mee te maken. dat had niet gehoeven. voor de indiers was het blijkbaar toch ook vooral vakantie. maar naarmate de dag vorderde verschenen er steeds meer mensen op de daken met hun vliegers. ze mogen er dan enorm enthousiast over zijn, ze kunnen het niet! er stortten meer vliegers op straat en belandden in bomen en aan electriciteitskabels dan dat er in de lucht hingen. 's middags werd ik in een dorps wijkje van de stad door een familie op het dak uitgenodigd. het hooste dak van de buurt, dus vast de rijkste familie. zij wilden met mij pronken, en ik had daardoor een fantastisch uitzicht over de omliggende daken. en toen zag ik de werkelijke omvang van het feest pas goed. echt alle daken zaten vol met families. overal vliegers. een schitterend gezicht. daarna wilde de hele buurt nog op de foto. en ja, als een vrolijke musliman met oranje henna-haar, gezeten voor een roze rolluik, gefotografeerd wil worden, wie ben ik dan om te weigeren :-)
's avonds feestelijk gedineerd in het revolving restaurant, ver boven de stad, waar ik 9 jaar geleden met Rixt had gegeten. de tent heette Patang, hetgeen vlieger betekent. toeval bestaat niet.
de ingewanden zijn weer geheel op orde, zelfs na de thali van gisteren, waarbij het voltallig restaurantpersoneel om me heen stond te kijken hoe of ik dat toch wel weg zou werken....daardoor heb ik eigenlijk niets geproefd. vanavond in de herkansing. en dan vanavond voor de buis, over herkansing gesproken, voor de 3e wedstrijd in de strijd tussen India en die barbaarse Australiers.
voor morgen staat weer een kleine etappe op het programma; met trein of bus naar Mount Abu.